In de voormiddagen ga ik naar school. Het vroege opstaan (6u) wendt wel al...ik begin hier zelfs een ochtendmens te worden (heeft misschien ook wel te maken met het feit dat ik hier ten laatste om half 10 in mijn bed lig tijdens de week =))
Op school begin ik de lessen te volgen, m.a.w. ik kopieer net zoals de rest het bord of als de leerkracht dicteert, onderneem ik een poging om dat op te schrijven (tot groot vermaak van Gladys die dan mijn fouten verbeterd). Het zijn voornamelijk wiskunde, fysica, plan optativo (vraagstukken) en engels waar ik echt bij kan volgen. De anderen vinden dat moeilijke vakken, maar ze krijgen dan ook alleen de formules en geen uitleg hoe ze daar aan moeten komen, echt, ik zou het ook niet snappen.
Voor de rest vind ik de andere vakken (zoals antropologia, historia, politica en sociologia) ook best wel interessant (hoewel ik er niet altijd veel van versta), zo leer ik meer over de cultuur in Paraguay.
Veel van mijn klasgenoten zijn trouwens 18 jaar of ouder... en ik die dacht dat ik bij jongere mensen in de klas ging zitten!
We hebben ook wel vaak een vrije dag, niemand die dan juist weet waarom, maar ik vind dat best leuk! Hernan heeft ondertussen al laten weten dat hij ook naar een ‘Colegio Nacional’ wil i.p.v. naar een ‘Colegio Privado’ –zoals Osvaldo, omdat ik zoveel vrije dagen heb. (Maar dat willen mijn gastouders absoluut niet, nationale scholen zijn gratis, en blijkbaar niet zo goed als de privescholen.)
De namiddagen probeer ik zo veel mogelijk te vullen. Ik wil niet elke dag voor de tv zitten zoals mijn ‘hermanitos’.
De huisregels leren kennen door een klein ‘incidentje’...Vrijdag (3 okt) ben ik ’s avonds met Rossana en Gladys (twee vriendinnen uit mijn klas) ‘op stap gegaan’ in Ñemby. Ook even naar het schoolfeest geweest van het nichtje van Gladys – Michaela-, dat was een miss en misterverkiezing en optredens. Ze vroegen of ik daarna mee wou met hen naar een motoroptocht (Gladys is echt zot van motors), maar ik had eigelijk totaal geen idee wanneer ik thuis moest zijn (ik had het daar nog niet echt met mijn gastouders over gehad) dus heb ik dat maar gelaten. Jorge, de vriend van Gladys, heeft me met zijn brommer thuisgebracht (we reden door een rood licht, zegt Jorge: “Ja, ’t was rood, maar ... we zijn in Paraguay” Gladys had hem nochtans verplicht voorzichtig te rijden). Het was nog maar half 10, maar iedereen lag al in bed, alles was donker en de poort was op slot. Uiteindelijk kwam mijn papa dan de poort en de deur opendoen (veel sloten hier). Hij was niet kwaad ofzo, maar ik voelde me wel schuldig. En dat schuldgevoel werd alleen maar groter toen Gladys mij rond 11u belde op mijn GSM! Blijkbaar had ik de sleutels van haar huis, die ik voor haar in mijn handtas had gestoken, nog en konden ze dus niet binnen. Ze kwamen met z’n drieen op de brommer (Gladys, Rossana en Jorge). De honden natuurlijk aan het blaffen (we hebben er 3: Milly, een klein hondje –zo eentje als tante Magda heeft =); Caeser, een Duitse herder; en Rino, een redelijk grote hond. Alleen Milly mag binnen in huis) Ik op het terras van onze slaapkamer, van plan om de sleutels te gooien, over het terras en de poort naar Gladys...maar ik ben het...dus de sleutels belanden tegen de electriciteitsdraad boven het terras en de sleutels vielen dan ook bijgevolg loodrecht op het terras!! (En ja, zij hebben daar nog lang mee zitten lachen...) Ik ben naar beneden gegaan en probeerde de voordeur open te doen, dat lukte mij niet. Dan ben ik maar mijn papa gaan wakker maken, die dan de deur heeft geopend (hij was nog steeds niet kwaad, maar ik voelde me heel schuldig!!)
De volgende morgen een gesprek gehad met mijn gastouders, ik mag ’s avonds tot 21u uitgaan, omdat zij dan gaan slapen en de deuren sluiten. Ik mag later weggaan, maar dan moet ik bij iemand anders blijven slapen... tof tof dus (sarcastisch te lezen weliswaar)
De zaterdagvoormiddag (4 okt) kwam Carmen, het nichtje. Samen de mama en Aurelia geholpen met het middageten (gnocchi’s rollen op zo’n houten plankje en groenten snijden). ’s Avonds ben ik met de bus naar Ypane gegaan (wat mijn moeder wel gevaarlijk vindt, maar ik heb haar verzekerd heel voorzichtig te zijn. Ik wil namelijk niet heel het jaar elke avond in huis doorbrengen), naar Gozde’s huis (het Turkse meisje) om hamburgers te eten (het was hamburgeseada). Alle AFS’ers van Ñemby en Ypane waren daar. ’t Was fijn om ze nog eens te zien...Om 20u30 moest ik wel al terug de bus naar huis nemen (herinner de ‘regel’), maar blijkbaar komen er niet veel bussen langs op dat uur...
De zondag (5 okt) met Hernan naar een hamburgeseada op de school van Hernan en Emilce gegaan (die school is heel dicht bij ons huis). Lily (mijn gastmoeder) en Emilce waren daar aan het helpen. Meuri (mijn vorige zusje) was daar ook, ze negeerde me en begon te fluisteren met haar vriendinnetjes, best wel een beetje pijnlijke situatie dus =)
Dinsdag (7 okt) ben ik samen met Jadiz (mijn klasgenote met wie ik elke dag samen de bus naar school neem) naar Lauro’s huis gegaan (klasgenoot). Normaal gezien gingen Catalina en Rebecca ook komen om volleybal te spelen (je hebt hier overal volleybal en voetbal terreintjes), maar ze hadden afgezegd. We hadden de bus genomen tot zover we konden en dan moesten we wandelen (Lauro was ons wel aan het opwachten)...en we hebben nogal gewandeld! (Nu snap ik waarom vrienden hier elkaar niet zoveel thuis opzoeken...) Het was echt ver en een doolhof van straten (met niet veel huizen). Bij zijn thuis terere gedronken (had ik echt wel nodig!), gebabbeld, naar een telenovelle gekeken (tv stond buiten en zoals bij de meeste Paraguayanen ook aan overdag). Ook beetje rondgewandeld in zijn buurt (eigelijk verbaas ik me al niet zoveel meer over het landschap, terwijl het toch elke keer zo mooi is). Rond half 5 naar huis vertrokken. Jadiz en ik moesten alleen naar de grote weg terugwandelen, we zijn maar een keer verdwaald en hebben maar twee keer de weg moeten vragen =). Jadiz had een beetje schrik, we konden overvallen worden...Tsja, zij kent haar land beter dan ik zeker, maar ik vond het toch een beetje paranoia =D
De volgende dag (8 okt) naar Jadiz’ huis gegaan. Zij woont gelukkig dicht bij mij (ik moet alleen de grote weg oversteken en een straat doorwandelen). Ik verschiet er toch elke keer weer van in wat voor arme huizen mijn klasgenoten wonen...maar ik zit dan ook op een nationale school (ik wil niet denigrerend klinken ofzo)
Donderdag (9 okt) naar Ñemby centrum gegaan, Jana was me daar aan het opwachten. De bus naar haar huis genomen. (Het was de eerste keer dat ik haar huis zag) Daar terere gedronken en gebabbeld. De bus terug genomen naar het centrum. We gingen normaal dezelfde bus nemen als de studenten uit Ypane om naar een dansles ‘savonds te gaan (ons systeem: een SMS sturen als je vertrekt en zeggen op welke bus je zit en dan laten rinkelen als je bijna bij de plaats bent waar de andere opstapt. Is de enige manier waarop je op dezelfde bus geraakt zonder af te stappen, omdat er zoveel bussen en lijnen passeren) Er zat toch een foutje in het systeem en Jana en ik zaten op een andere bus, maar uiteindelijk hebben we het gevonden. Vrienden van Gozde’s ouders hebben een dansacademie en bieden alle AFS’ers gratis lessen aan (dinsdag is het arabisch, donderdag hip hop en vrijdag Latino – eigelijk interesseert alleen vrijdag me =)) Vandaag dus hip hop... was echt lachen!!! (ik heb er niet zoveel talent voor) Gozde, Paola (dat is de zus van Gozde), Nico en Annibal (zijn gastbroer) en Leo waren er ook. Ik was gelukkig op tijd terug thuis.
Zaterdag (11 okt) was Carmen er weer. Met Hernan en Carmen gevoetbald (ze willen het me perse leren...nog iets waar ik niet veel talent voor heb jammer genoeg) en weer geholpen met het middageten klaar te maken (mijn gastmoeder apprecieert het dat ik help. Ik doe ook vaak de afwas en ik moet mijn eigen kleren uit de wasmachine halen, ophangen en strijken. Ik moet mijn bed opmaken en mijn kast (die ondertussen een beetje te klein begint te worden voor al mijn spullen) op orde houden) In de namiddag mee Hernan gaan wegbrengen naar zijn Engelse les in San Lorenzo en dan met m’n mama Lily en Carmen naar een ‘dierenwinkel’ gegaan. Ze verkochten vissen, vogels, kuikens, konijnen en cavia’s. Wij gingen voor de kuikens, maar ze hadden de juiste niet. (Ik begin eindelijk door te hebben wat mijn ouders doen, mijn papa is chemisch ingenieur en controleert water. Naast ons huis hebben ze een ‘bedrijfje’ waar Victor producten maakt om water te reinigen en dat naar de klanten brengt. De moeder is de boekhoudster. Ze houden ook veel kippen en daarvan verkopen ze de eieren.) Het zal in Belgie ook wel zo zijn, maar de dieren zaten samengepropt in kale kooien.
Hoewel het ’s avonds voetbalmatch Paraguay- Colombia was op tv en dus iedereen weer voor de tv zat en er dus weer veel geweerschoten en getoeter was op straat, vroeg gaan slapen...(Paraguay is gewonnen, voor degenen die het wel iets interesseert)
Zondag (12 okt) naar de familie gegaan in Guarambare. Het was in de cancha te doen (voetbalveld). BBQ gegeten (lees: enkel mandioca en vlees- hetzelfde dat ik hier elke dag op mijn bord krijg =) Het klinkt misschien verwend, maar ik mis vlees op mijn bord zonder massa’s vet en vlees aan) Familie is wel aardig, maar praat voornamelijk Guaranie, waar ik nog niet veel van versta...
Daarnaast ga ik in de namiddag ook soms naar de gym. Ik ging eerst met mijn broers, maar nu ga ik meestal met Jadiz. Jana en Golf zijn daar dan ook meestal (zij gaan bijna elke dag, maar daar heb ik net niet genoeg discipline voor =))
vrijdag 17 oktober 2008
maandag 6 oktober 2008
foto's
Ik weet niet hoe ik het heb klaargespeeld, maar blijkbaar staan mijn foto's op mijn space.
Allen daarheen dus! =D
Allen daarheen dus! =D
woensdag 1 oktober 2008
Buenos Aires
Ik heb thuis een computer, maar geen internet, dus als ik tijd heb dan schrijf ik mijn bericht op de computer, zet ik dat op mijn mp3 en later kan ik dan in het cyberlokaal dat op mijn blog zetten. Daarom dat mijn berichten nu zo lang zijn =D
donderdag, 25/09:
Vandaag vertrokken met Emilce en Lily naar Argentina naar een "festival de danza" (interantionale wedstrijd) waar mijn zus met haar dansacademie "Danzar" gaat optreden.
De bus vertrok om 12u in Asuncion. Er zijn 3 dansacademies vertegenwoordigd op de bus. Ik zat in de bus naast een moeder van een meisje van de andere academie (Stylo's) en achter mij zaten mijn moeder en Emilce. Veel meisjes zijn alleen, maar er zijn toch ook een paar moeders mee (om te helpen bij het klaarmaken voor het dansen), en de dansleerkrachten natuurlijk.
Om 14u waren we bij de Paraguayaans-Argentijnse grens. Daar hebben we drie uur en een half moeten wachten, omdat de documenten van een meisje niet helemaal in orde waren (denk ik toch, dat is wat ik heb begrepen). De moeder naast mij zei dat het niet normaal is dat je zo lang moet wachten bij de douana, maar Claudia, de reisleidster, zei dat dat nu eenmaal het beleid is van die ambtenaren. Soms laten ze het 3 minuten duren, andere keren 3 uur!!
We reden Argentinië dus binnen toen het al bijna donker was (Rond 18u is het hier al donker).
Gestopt in een tankstation voor het avondmaal. En om 20u gingen de lichten in de bus uit, verbazingwekkend genoeg was het heel de nacht stil.
Het was zogezegd een luxueuze bus met airconditioning, maar ’t was echt warm in de bus en de wc was walgelijk!
Vrijdag, 26/09:
Om 7u (in Argentijnse tijd, dat is dus +1uur) stopte de bus voor het ontbijt en het toilet. (Iedereen had zijn tandenborstel en handdoekje mee).
Vanaf dan werd er niet meer geslapen. Het Argentijnse landschap bewonderd, heel gelijkend op het Chaco-uitzicht in Paraguay waar we gisteren doorgereden zijn; dor, beetje bomen en struiken, uitgestrekt. Ook af en toe een boerderijtje, beetje landbouw en veeteelt (koeien) maar dat is hier meer de uitzondering dan de regel. Door dit landschap gaat dus een “grote” verharde weg (kun je echt niet vergelijken met een autostrade!) en de meeste wegen die er op uitkomen zijn stofwegen. (Af en toe dan zo’n modern tankstation met shop...best wel een raar zicht)
Rond 13u30 aangekomen in Buenos Aires. Eerste indruk: wat een wereld van verschil met Asuncion!!! Veel hoogbouw, nieuwe en historische gebouwen, brede straten...
Meteen naar het theater gegaan voor het dansfestival. In de bus waren de meisjes zich al aan het klaarmaken (haren in de gel zetten en vlechten maken).
In het theater moeten de deelnemers elk om de beurt, maar wel snel achtereen, optreden voor een jury. In de zaal zaten niet veel toeschouwers. Het is een internationale wedstrijd, maar ik heb alleen maar Paraguayanen en een paar Argentijnen gezien. Er zijn verschillende categorieën, raar genoeg is Paraguayaanse dans daar een van! Ook show, hip hop, modern, arabisch, jazz,... Soms in groep, of duo of solo en in verschillende leeftijdscategorieën. Heel de namiddag dus optredens gezien... meestal een beetje hetzelfde.
Rond 18u was de eerste dag van het festival afgelopen en ontstond er een beetje geruzie met de organisatoren, omdat niet alle deelnemers die voor vandaag geprogrammeerd stonden, hebben kunnen dansen. Emilce danst mee in 4 categorieën en vandaag heeft ze niet kunnen dansen door technische problemen.
Met de bus naar het hotel, maar....het hotel zat vol! Er was wel nog plaats voor de andere academie, maar niet voor de onze. Alle moeders nog meer verontwaardigd, kwaad in de lobby blijven zitten uit protest. Claudia, de reisleidster, heeft een ander hotel gevonden. Onze bagage afgezet (ik slaap op een kamer met mijn gastmoeder en Emilce) en weer de bus op naar een restaurant om avond te eten (ondertussen was het al 23u). Tegen dat we weer in het hotel waren (de bus moest eerst de andere academies bij hun hotel afzetten) was het al half een.
Nog niet veel van de stad gezien, enkel uit de bus.
Zaterdag, 27/09:
Vroeg opgestaan. Ik dacht dat we vroeg moesten vertrekken naar het theater, was ik even “hora paraguaya” vergeten- jaja zelfs in Argentinië =D (Ik word hier echt een ochtendmens!) Na het ontbijt (na 2 maanden nog eens aardbeienconfituur gegeten! In Paraguay eet ik als ontbijt enkel brood met melk) De dansacademie “Danzar” had bijna besloten om niet meer deel te nemen aan de wedstrijd, omdat het zo slecht georganiseerd was gisteren en omdat er bijna enkel Paraguayanen aan deelnemen. Uiteindelijk hebben ze dan toch besloten te dansen.
Rond 10u vertrokken naar het theater. Ik ben mee op deze reis als “asistent” dus de meisjes geholpen met klaarmaken om te dansen. Daarna weer in de zaal gaan zitten. Ik heb Emilce zien dansen in de “danza Paraguaya” en moderne dans. Het wachten duurde wel lang, ondertussen mooie optredens gezien, maar bij de zoveelste traditionele Paraguayaanse dans had ik het wel gezien. Lily ging door een crisis, een zak van Emilce was verdwenen. Het bleek in een tas van een ander meisje te zitten. Ik werd een beetje genegeerd tijdens dit alles. Ik ben dan maar eens buiten het theater gaan kijken op mijn eentje. Het theater bevond zich op een binnenpleintje, echt mooi. Iets gaan eten en daarna een beetje in de winkeltjes rondgehangen. Er was een winkeltje dat eigelijk meer een archief was, ze verkochten oude boeken, prenten, kaarten, tijdschriften, posters, kranten... Echt geweldig!
Toen ik terugging naar het theater (16u) waren de optredens gedaan en begon de prijsuitreiking. Elke deelnemer kreeg wel een prijs, omdat iedereen meedeed in verschillende categorieën en omdat er niet veel concurrenten waren. De dansacademie van Emilce had niet zoveel gewonnen.
Daarna weer laat gaan eten, iedereen moest zich opfrissen in het hotel en ons hotel is redelijk ver van het restaurant.
Zondag, 28/09:
Vroeg opgestaan en ontbeten, om half 8 met de hele groep de stadsbus naar het centrum genomen. Daar beetje rondgelopen, de moeders hebben veeeel foto’s van hun kinderen genomen! De metro terug genomen naar het hotel, dat is heel speciaal voor hun, dus weer allemaal met hun fototoestel, we werden nogal bekeken =).
Daarna rond 11u met de bus naar een pretpark buiten Buenos Aires gegaan. Ik ben niet zo’n grote fan van pretparken, maar ik ben toch maar op de attacties meegegaan. Emilce was nogal slecht gezind en heeft niets meegedaan, Lily daarentegen...blijkbaar zo’n moeder die ‘hip’ wil zijn door overal op te gaan. ’t Was een tikkeltje genant =)
Mijn moeder praat wel niet veel met mij deze reis, ik denk dat ik deze reis meer met andere moeders heb gepraat dan met haar...
Het begon te regenen, alle attracties werden stilgelegd (zo gaat dat hier, je mag dan wel een andere dag gratis terugkomen...) Emilce wou pizza gaan eten, dus hebben we buiten het park in een restaurant pizza gegeten. (Op de Zuid-Amerikaanse manier van hun “wij-delen”cultuur: een grote pizza waar iedereen stukken van neemt)
Het pretpark bevond zich in een gebied, gericht op toeristen. Op een overdekt marktje rondgelopen met souvenirs van Argentinië. Mijn gastmoeder was voor iedereen van het gezin iets aan het uitzoeken.
Rond 15u met de bus terug naar het hotel, waar we een siesta gehouden hebben.
’s Avonds enkel met onze dansacademie pizza gaan eten in een restaurant dicht bij ons hotel. Na het eten nog een avondwandeling gemaakt in de buurt, maar de kinderen waren een beetje moe. (Deze academie heeft leerlingen van 6 tot 15 jaar)
Maandag 29/09:
’s Morgens onze koffer gepakt en ontbeten. Om 9u30 kwam de bus ons ophalen in het hotel, we zijn de andere academies gaan ophalen en daarna naar de haven gegaan (Puerto Morena). Iedereen weer massa’s foto’s aan het trekken...
Daarna heeft de bus ons afgezet, een beetje buiten het centrum, om te shoppen. (Een stad bezoeken is voor de Paraguayanen blijkbaar shoppen...) Ik was Emilce en Lily al meteen kwijt, omdat ze in elke winkel wel iets kochten, dus heb ik maar de rest gevolgd. (Ik heb op deze reis ontdekt dat Emilce echt wel verwend is... haar favoriete woorden “comprame- koop mij” en haar moeder koopt haar wat ze wil. Maar ik heb al gemerkt dat dat precies wel typisch is hier om je kinderen te verwennen) De winkels hebben hier vooral flashy kleren, dus niet echt mijn smaak. Wel een mooie sjaal gekocht en een handtasje.
Om half 3 moesten we terug op de bus zijn, veel mensen waren te laat dus uiteindelijk zijn we om 15u vertrokken richting Paraguay. Op de terugweg in de bus eigelijk pas kennis gemaakt met de mensen van de andere academie (“Stylo’s”) die voor mij zitten in de bus, zij hebben ongeveer mijn leeftijd. Dus goed mijn Spaans kunnen oefenen, hoewel sommigen wel een woordje Engels konden.
Rond 21u gingen de lichten in de bus uit, dit keer met veel protest, maar uiteindelijk werd het toch stil.
Dinsdag, 30/09:
Rond half 8 gestopt voor het ontbijt. Nog tot 13u (Paraguayaanse tijd) in de bus gezeten. Deze keer wel vlot de grens over gegaan. Iedereen het volkslied aan het zingen (serieus! =)) en de vrouw die naast mij zat, heeft een gebed voorgelezen met elkaars handen vasthouden en daarna elkaar een hand geven en “la paz” wensen...allemaal omdat we een veilige reis gehad hebben.
Uiteindelijk niet veel van Buenos Aires gezien, enkel een indruk gekregen. Mijn mama vindt de mensen hier zo gehaast. Het is hier heel westers. Ik heb daar vanalles gezien: natuurlijk (!) blonde mensen, alternatieven, gothics, ... Nu pas valt het mij op dat dat echt uitzonderingen zijn in Paraguay...
In Argentinië is het Spaanse accent trouwens onverstaanbaar voor mij!! Ik had ergens een empanada met “jamon” gevraagd en ik krijg “pollo”, geen idee waarom die mij niet verstonden =D
Ik ben dus echt wel blij dat ik in Paraguay zit: hier zijn niet veel westerse invloeden (ik weet wel dat ik in de hoofdstad zat en dat dat niet in heel Argentinië zo is, maar zelfs in Asuncion vind ik het niet ‘westers’) en de mensen spreken een “mooi” Spaans. =)
donderdag, 25/09:
Vandaag vertrokken met Emilce en Lily naar Argentina naar een "festival de danza" (interantionale wedstrijd) waar mijn zus met haar dansacademie "Danzar" gaat optreden.
De bus vertrok om 12u in Asuncion. Er zijn 3 dansacademies vertegenwoordigd op de bus. Ik zat in de bus naast een moeder van een meisje van de andere academie (Stylo's) en achter mij zaten mijn moeder en Emilce. Veel meisjes zijn alleen, maar er zijn toch ook een paar moeders mee (om te helpen bij het klaarmaken voor het dansen), en de dansleerkrachten natuurlijk.
Om 14u waren we bij de Paraguayaans-Argentijnse grens. Daar hebben we drie uur en een half moeten wachten, omdat de documenten van een meisje niet helemaal in orde waren (denk ik toch, dat is wat ik heb begrepen). De moeder naast mij zei dat het niet normaal is dat je zo lang moet wachten bij de douana, maar Claudia, de reisleidster, zei dat dat nu eenmaal het beleid is van die ambtenaren. Soms laten ze het 3 minuten duren, andere keren 3 uur!!
We reden Argentinië dus binnen toen het al bijna donker was (Rond 18u is het hier al donker).
Gestopt in een tankstation voor het avondmaal. En om 20u gingen de lichten in de bus uit, verbazingwekkend genoeg was het heel de nacht stil.
Het was zogezegd een luxueuze bus met airconditioning, maar ’t was echt warm in de bus en de wc was walgelijk!
Vrijdag, 26/09:
Om 7u (in Argentijnse tijd, dat is dus +1uur) stopte de bus voor het ontbijt en het toilet. (Iedereen had zijn tandenborstel en handdoekje mee).
Vanaf dan werd er niet meer geslapen. Het Argentijnse landschap bewonderd, heel gelijkend op het Chaco-uitzicht in Paraguay waar we gisteren doorgereden zijn; dor, beetje bomen en struiken, uitgestrekt. Ook af en toe een boerderijtje, beetje landbouw en veeteelt (koeien) maar dat is hier meer de uitzondering dan de regel. Door dit landschap gaat dus een “grote” verharde weg (kun je echt niet vergelijken met een autostrade!) en de meeste wegen die er op uitkomen zijn stofwegen. (Af en toe dan zo’n modern tankstation met shop...best wel een raar zicht)
Rond 13u30 aangekomen in Buenos Aires. Eerste indruk: wat een wereld van verschil met Asuncion!!! Veel hoogbouw, nieuwe en historische gebouwen, brede straten...
Meteen naar het theater gegaan voor het dansfestival. In de bus waren de meisjes zich al aan het klaarmaken (haren in de gel zetten en vlechten maken).
In het theater moeten de deelnemers elk om de beurt, maar wel snel achtereen, optreden voor een jury. In de zaal zaten niet veel toeschouwers. Het is een internationale wedstrijd, maar ik heb alleen maar Paraguayanen en een paar Argentijnen gezien. Er zijn verschillende categorieën, raar genoeg is Paraguayaanse dans daar een van! Ook show, hip hop, modern, arabisch, jazz,... Soms in groep, of duo of solo en in verschillende leeftijdscategorieën. Heel de namiddag dus optredens gezien... meestal een beetje hetzelfde.
Rond 18u was de eerste dag van het festival afgelopen en ontstond er een beetje geruzie met de organisatoren, omdat niet alle deelnemers die voor vandaag geprogrammeerd stonden, hebben kunnen dansen. Emilce danst mee in 4 categorieën en vandaag heeft ze niet kunnen dansen door technische problemen.
Met de bus naar het hotel, maar....het hotel zat vol! Er was wel nog plaats voor de andere academie, maar niet voor de onze. Alle moeders nog meer verontwaardigd, kwaad in de lobby blijven zitten uit protest. Claudia, de reisleidster, heeft een ander hotel gevonden. Onze bagage afgezet (ik slaap op een kamer met mijn gastmoeder en Emilce) en weer de bus op naar een restaurant om avond te eten (ondertussen was het al 23u). Tegen dat we weer in het hotel waren (de bus moest eerst de andere academies bij hun hotel afzetten) was het al half een.
Nog niet veel van de stad gezien, enkel uit de bus.
Zaterdag, 27/09:
Vroeg opgestaan. Ik dacht dat we vroeg moesten vertrekken naar het theater, was ik even “hora paraguaya” vergeten- jaja zelfs in Argentinië =D (Ik word hier echt een ochtendmens!) Na het ontbijt (na 2 maanden nog eens aardbeienconfituur gegeten! In Paraguay eet ik als ontbijt enkel brood met melk) De dansacademie “Danzar” had bijna besloten om niet meer deel te nemen aan de wedstrijd, omdat het zo slecht georganiseerd was gisteren en omdat er bijna enkel Paraguayanen aan deelnemen. Uiteindelijk hebben ze dan toch besloten te dansen.
Rond 10u vertrokken naar het theater. Ik ben mee op deze reis als “asistent” dus de meisjes geholpen met klaarmaken om te dansen. Daarna weer in de zaal gaan zitten. Ik heb Emilce zien dansen in de “danza Paraguaya” en moderne dans. Het wachten duurde wel lang, ondertussen mooie optredens gezien, maar bij de zoveelste traditionele Paraguayaanse dans had ik het wel gezien. Lily ging door een crisis, een zak van Emilce was verdwenen. Het bleek in een tas van een ander meisje te zitten. Ik werd een beetje genegeerd tijdens dit alles. Ik ben dan maar eens buiten het theater gaan kijken op mijn eentje. Het theater bevond zich op een binnenpleintje, echt mooi. Iets gaan eten en daarna een beetje in de winkeltjes rondgehangen. Er was een winkeltje dat eigelijk meer een archief was, ze verkochten oude boeken, prenten, kaarten, tijdschriften, posters, kranten... Echt geweldig!
Toen ik terugging naar het theater (16u) waren de optredens gedaan en begon de prijsuitreiking. Elke deelnemer kreeg wel een prijs, omdat iedereen meedeed in verschillende categorieën en omdat er niet veel concurrenten waren. De dansacademie van Emilce had niet zoveel gewonnen.
Daarna weer laat gaan eten, iedereen moest zich opfrissen in het hotel en ons hotel is redelijk ver van het restaurant.
Zondag, 28/09:
Vroeg opgestaan en ontbeten, om half 8 met de hele groep de stadsbus naar het centrum genomen. Daar beetje rondgelopen, de moeders hebben veeeel foto’s van hun kinderen genomen! De metro terug genomen naar het hotel, dat is heel speciaal voor hun, dus weer allemaal met hun fototoestel, we werden nogal bekeken =).
Daarna rond 11u met de bus naar een pretpark buiten Buenos Aires gegaan. Ik ben niet zo’n grote fan van pretparken, maar ik ben toch maar op de attacties meegegaan. Emilce was nogal slecht gezind en heeft niets meegedaan, Lily daarentegen...blijkbaar zo’n moeder die ‘hip’ wil zijn door overal op te gaan. ’t Was een tikkeltje genant =)
Mijn moeder praat wel niet veel met mij deze reis, ik denk dat ik deze reis meer met andere moeders heb gepraat dan met haar...
Het begon te regenen, alle attracties werden stilgelegd (zo gaat dat hier, je mag dan wel een andere dag gratis terugkomen...) Emilce wou pizza gaan eten, dus hebben we buiten het park in een restaurant pizza gegeten. (Op de Zuid-Amerikaanse manier van hun “wij-delen”cultuur: een grote pizza waar iedereen stukken van neemt)
Het pretpark bevond zich in een gebied, gericht op toeristen. Op een overdekt marktje rondgelopen met souvenirs van Argentinië. Mijn gastmoeder was voor iedereen van het gezin iets aan het uitzoeken.
Rond 15u met de bus terug naar het hotel, waar we een siesta gehouden hebben.
’s Avonds enkel met onze dansacademie pizza gaan eten in een restaurant dicht bij ons hotel. Na het eten nog een avondwandeling gemaakt in de buurt, maar de kinderen waren een beetje moe. (Deze academie heeft leerlingen van 6 tot 15 jaar)
Maandag 29/09:
’s Morgens onze koffer gepakt en ontbeten. Om 9u30 kwam de bus ons ophalen in het hotel, we zijn de andere academies gaan ophalen en daarna naar de haven gegaan (Puerto Morena). Iedereen weer massa’s foto’s aan het trekken...
Daarna heeft de bus ons afgezet, een beetje buiten het centrum, om te shoppen. (Een stad bezoeken is voor de Paraguayanen blijkbaar shoppen...) Ik was Emilce en Lily al meteen kwijt, omdat ze in elke winkel wel iets kochten, dus heb ik maar de rest gevolgd. (Ik heb op deze reis ontdekt dat Emilce echt wel verwend is... haar favoriete woorden “comprame- koop mij” en haar moeder koopt haar wat ze wil. Maar ik heb al gemerkt dat dat precies wel typisch is hier om je kinderen te verwennen) De winkels hebben hier vooral flashy kleren, dus niet echt mijn smaak. Wel een mooie sjaal gekocht en een handtasje.
Om half 3 moesten we terug op de bus zijn, veel mensen waren te laat dus uiteindelijk zijn we om 15u vertrokken richting Paraguay. Op de terugweg in de bus eigelijk pas kennis gemaakt met de mensen van de andere academie (“Stylo’s”) die voor mij zitten in de bus, zij hebben ongeveer mijn leeftijd. Dus goed mijn Spaans kunnen oefenen, hoewel sommigen wel een woordje Engels konden.
Rond 21u gingen de lichten in de bus uit, dit keer met veel protest, maar uiteindelijk werd het toch stil.
Dinsdag, 30/09:
Rond half 8 gestopt voor het ontbijt. Nog tot 13u (Paraguayaanse tijd) in de bus gezeten. Deze keer wel vlot de grens over gegaan. Iedereen het volkslied aan het zingen (serieus! =)) en de vrouw die naast mij zat, heeft een gebed voorgelezen met elkaars handen vasthouden en daarna elkaar een hand geven en “la paz” wensen...allemaal omdat we een veilige reis gehad hebben.
Uiteindelijk niet veel van Buenos Aires gezien, enkel een indruk gekregen. Mijn mama vindt de mensen hier zo gehaast. Het is hier heel westers. Ik heb daar vanalles gezien: natuurlijk (!) blonde mensen, alternatieven, gothics, ... Nu pas valt het mij op dat dat echt uitzonderingen zijn in Paraguay...
In Argentinië is het Spaanse accent trouwens onverstaanbaar voor mij!! Ik had ergens een empanada met “jamon” gevraagd en ik krijg “pollo”, geen idee waarom die mij niet verstonden =D
Ik ben dus echt wel blij dat ik in Paraguay zit: hier zijn niet veel westerse invloeden (ik weet wel dat ik in de hoofdstad zat en dat dat niet in heel Argentinië zo is, maar zelfs in Asuncion vind ik het niet ‘westers’) en de mensen spreken een “mooi” Spaans. =)
Abonneren op:
Posts (Atom)
