12 september.
Ik woon nog steeds in dezelfde stad en ga nog steeds naar dezelfde school, maar nu moet ik wel de bus nemen (zoon 5 minuutjes maar, ik heb het eens wandelend gedaan, maar dat koste me toch 30 minuten en veel zweet in de Paraguayaanse zon =)) Gelukkig heb ik vandaag ontdekt dat Jadiz, een klasgenote, in mijn buurt woont, dus nu neme we elke dag same de bus. Dat is hier trouwens ingewikkeld met al die verschillende lijnen...
Op school is het een beetje vervelend, heel de week lessen gehad en examens (dat is voor mij op een bankje zitten en toekijke, als ik geluk heb, is er net iemand die ik ken in de buurt waarmee ik een beetje kan 'babbele' - voor zover ik Spaans kan dan toch). De vakken op school trouwens zijn bijvoorbeeld: historia, filosofia, artes, investigacion social (vraagstukken), antropologia, sociologia, matematica, ciencias, economia, politica, quimica, education fisica (LO, maar je mag zelf kiezen of je daar aan deelneemt of niet, niet dus! =) iedereen zit gewoon te eten en te babbelen. Een paar spelen ondertussen met de leerkracht volleybal, basketbal of voetbal. Je moet wel de hele dag je sportkleren aandoen... raar), fisica, literatura, orientacion (een studieuur), ingles (de leerkracht spreekt zelf amper engels, ze leren hier nog maar net werkwoorden in de juiste vorm schrijven 'he play +s of +es', erg grappig als de leerkracht mij dan wil 'uitdagen' en vraagt of ik het juiste antwoord weet... hmmm) en guarani (de 2de officiele taal in Paraguay. Tot nu toe kan ik enkel zeggen 'Che rera hae'e Eline' (mijn naam is Eline) en 'Mba'e?' (wat?) - geen idee trouwens of ik het wel volledig juist heb geschreven. ik vind het echt heeeeel moeilijk!!! die woorden en klanken trekken op geen enkel woord dat ik ermee in verband zou kunnen brengen. Ook als ze mij een woord proberen te leren, ben ik het na 2 seconden weer vergeten. Gladys raakt ondertussen een beetje gefrustreerd dat ze elke dag opnieuw een woord moet uitleggen =))
In de namiddag ook naar school gegaan voor het begin van de competities naar aanlang van 'Dia de la Juventud' - begin van de lente. Heel de school is in twee kleuren verdeeld, Bordo en Blanco (overigens ook de kleuren van ons schooluniform). Ze zijn daar heel fanatiek in, al vanaf de eerste dag dat ik hier ben, vroegen ze me welke kleur ik ben... ik had totaal geen idee waar ze het over hadden!!! Ik ben Blanco - onder groespsdruk (trouwens alle AFS'ers dit jaar zijn Blanco en daar zijn ze heel trots op). Dat begin was een grote 'show'. De twee kleuren waren gescheiden, droegen spandoeken (jammer genoeg mijn eerste hakenkruis hier gezien…in het groot op een spandoek van Blanco. Toen ik vroeg waarom ze dat gebruikte, kon niemand mij daar een antwoord op geven.) en T-shirts van hun kleur, ballonnen, fluitjes, confetti, vuurstokken… en om ter luidst natuurlijk. De directie deed een paar speeches, elke groep had een paar acts voorbereid met dans en theater– waar ik werkelijk niets van gezien heb omdat ik niet op de tribune zat, maar tussen het volk stond. Daarna ook touwtrekken: leerkrachten, kapiteins, leerlingen,… van de twee kleuren tegen elkaar. De leerlingen van het laatste jaar spoorden de anderen aan en deelden instructies uit. Echt toffe sfeer... iedereen gaat heel erg op in die competitie, ze zijn daar erg serieus in: als blanco wint, dan heb je een mooie herinnering voor in Belgie, zeiden ze vaak... hmm.
Rond 20u naar huis gegaan, toen had ik het wel gezien.
Zaterdag, 13/09:
Niet veel gedaan. Mijn mama geholpen met koken.
’s Avonds met het hele gezin naar de Mc Donald’s geweest in Asuncion, omdat Hernan geslaagd is voor zijn Engels (Emilce en Osvaldo volgen ook Engelse lessen, dat is heel uitzonderlijk hier in Paraguay, maar mijn gastouders vinden dat heel belangrijk. Osvaldo wil ook graag Frans leren). Daarna een beetje rondgelopen in het shopping center, echt groot.
Zondag, 14/09:
‘k Was uitgenodigd door Paola, de zus van Gozde (het Turks meisje in Ypane) om bij hun te gaan middag eten. Daarna met hun naar de “cancha” gegaan (voetbalstadion in Ypane – lees: stoffig voetbalplein, met een grote stenen trapsgewijze tribune). De andere AFS’ers van Ypane waren daar ook. Veel verkopers die rondlopen met eten, dat is erg moeilijk te weerstaan! Voor Paraguayanen is zondag naar het voetbal komen kijken echt een gezinsuitstap. Tijdens het voetbal (het waren twee plaatselijke voetbalclubs) veel muziek en geroep, we hebben natuurlijk meegedaan.
Ze zijn hier echt bezeten van voetbal. Dinsdag was het een belangrijke match op tv Paraguay tegen Venezuela. Heel mijn gezin (inclusief Aurelia, de huishoudster, maar niet mijn papa – die is naar het binnenland voor zijn werk, hij doet iets met wateronderzoek) zat voor de televisie met voetbal t-shirts en petjes. Paraguay is gewonnen met 2-0. Steeds als er een goal gemaakt werd, hoorde je op de grote weg vrachtwagens toeteren en geweerschoten! Echt zot, na de wedstrijd zeker een half uur aan een stuk, omdat Paraguay gewonnen was.
Maandag, 15/09:
Heel de week geen les, maar competities tussen Blanco en Bordo. Vandaag volleybal (eerst de meisjes, dan de jongens, en dan een match meisjes (borde en blanco) tegen vrouwelijke leerkrachten), zaalvoetbal (weer eerst meisjes, dan jongens en dan jongens tegen mannelijke leerkrachten) en ping pong (Golf, de Thaise AFS student, speelde voor blanco en heeft gewonnen) Ze hebben ook aan mij gevraagd of ik in een competitie wou deelnemen, maar Gladys heeft me dat afgeraden, veel druk en boze blikken als je verliest =)
In de namiddag naar een horrorfilm gekeken met Emilce en Hernan. Hernan kon er eigelijk echt niet tegen, maar hij wou zich niet laten kennen. ’s Nachts heeft hij bij zijn mama geslapen =) en moest de papa in zijn bed slapen.
Dinsdag, 16/09:
“School” was vandaag in het plaatselijke voetbalstadion te doen. Competities voetbal en lopen. Ik vind dat supporteren wel tof, maar kan me daar toch niet zo fanatiek in inleven als mijn schoolgenoten. Ik heb hier wel een vriendengroepje waar ik me heel goed mee amuseer. Ze zijn heel geduldig met mijn Spaans (hoewel Gladys me wel uitlacht als ik voor de zoveelste keer “Que?” vraag... =))
In de namiddag naar Asuncion gegaan met Hernan en Victor (een werknemer van mijn ouders, die eigelijk ook een beetje klusjesman en chauffeur is. Mijn mama kan niet autorijden, dus als we ergens naartoe moeten en de papa is weg dan brengt Victor ons.)
Naast het huis maken ze poetsmiddelen of zoiets (ik snap het niet helemaal) en Victor levert dat bij de klanten. Hernan en ik waren meegegaan, omdat ik eigelijk in het AFS kantoor moest zijn voor een paar dingen in orde te brengen. Heel de middag dus rondgereden in de auto met laadbak (hoe noemt zo’n auto? Half Paraguay rijd daar mee rond...) en is een ander deel van Asuncion gezien (zoals de “haven”). Van zodra ik Victors Spaans versta, weet ik dat ik het Spaans onder de knie heb...die spreekt echt zo onduidelijk!!! =D
Woensdag, 17/09:
Competentie kennis, enkele leerlingen vooraan die vragen beantwoorden over hun schoolvakken.
Na school is Jana (het Duitse meisje dat ook in Ñemby woont) langsgekomen en zijn we samen naar de gym gegaan. De uitbater, Louis, begint me al te kennen, een fijne kerel!
Donderdag, 18/09:
Competitie dans, was echt de moeite. Traditonele en moderne dans. De jongens hebben hier echt geen gêne om mee te dansen... echt tof om te zien. Traditionele dans is hier heel mooi om te zien en moderne dans was een beetje videoclipachtig. Veel mensen van mijn klas hebben mee gedanst.
Het zanggedeelte was redelijk beschamend, zoveel leerlingen en toch geen zangtalent. De directeur heeft ook een lied gezongen en dat was wel de moeite.
In de namiddag verveeld... zoals wel vaker. Mijn broers en zus brengen hun middag vooral tv kijkend door en dat begint me een beetje op mijn zenuwen te werken eerlijk gezegd. Mijn klasgenoten zeggen dat dat wel redelijk normaal is. Ook gaan mijn vriendinnen nooit uit op zaterdagavond, slechts heel zelden omdat ze niet mogen van hun vader! Van beschermend gesproken!!!
Met Aurelia naar het winkeltje om de hoek gegaan... zo klein, maar ze verkopen zoooo veel, samengepropt.
Vrijdag, 19/09:
Competitie op school was touwtrekken tussen de twee kleuren van elke klas. (jammer genoeg mocht ik niet mee touwtrekken voor mijn klas).
Daarna teather. Ik verstond er niet veel van, maar het zag er wel grappig uit.
De leerkrachten deden ook acts, echt niet te geloven hoe weinig schaamtegevoel die mensen hebben =D!!!
Namiddag...verveeld. Het regent hier trouwens, en als het hier regent is het voor de hele dag non-stop.
Zaterdag, 20/09:
Afsluiting van de competities en bekendmaking van de winnaars op school. Ik had afgesproken dat ik eerst naar het huis van Gladys zou gaan (Gladys woont in een redelijk arm huis met haar moeder (waarmee ze een bed deelt), haar zus, schoonbroer en hun twee kleine kindjes. Dat is hier heel normaal... de meeste kinderen blijven lang thuis wonen) Dat is gewoon een beetje langer op mijn bus blijven zitten, maar ik had de foute bus genomen en dat had ik redelijk laat door! Het was aan het gieten en de onverharde straten in Paraguay (overgrote deel van de straten) veranderen dan in beken! Toen ik doorweekt was en bijna bij Gladys huis stuurde ze een SMS om te zeggen dat ze niet ging, omdat het regende. Emerson (vriend uit mijn klas) tegengekomen op straat, dus dan ben ik met hem naar school gegaan. Daar ging het uiteindelijk nog lang duren voor de bekendmaking van de winnaars. De meeste leerlingen waren aan het dansen op muziek in de sportzaal, maar ik was gefrustreerd en doorweekt, dus ben ik samen met Sara toch naar Gladys’ huis gegaan. Daar opgedroogd en gezellig zitten kletsen (moeders praten hier trouwens mee met hun dochters over “leuke jongens”, heel vreemd =D) tot Violetta belde dat Blanco gewonnen had. Wij vlug terug naar school en meegevierd met de rest.
In de namiddag weer niet veel gedaan en ’s avonds met Hernan en Emilce opnieuw naar horrorfilms gekeken tot in de nacht in Osvaldo’s bed (hij heeft een klein tv’tje op zijn kamer en hij was op weekend met de kerk, voorbereiding op zijn vormsel) Hernan heeft daarna de nacht weer bij zijn ouders doorgebracht =D
Zondag, 21/09:
Dia de la Juventud of begin van de lente... is hier een familiedag. ’s Morgens ontbijt gaan halen in een bakkerij-achtige zaak (milanesa hamburger en appelsap, ik had maar het zelfde genomen als Emilce =)), dat opgegeten in de auto op weg naar de oma die in Guarambare woont, een dorpje in de buurt. Bij de oma (waar ook een tante woont) waren ook de twee dochters van die tante met elk hun kindje (eentje van 1 jaar en eentje van 6 jaar, allebei super schattig!!) en van de jongste dochter was ook de man mee. Ik heb meegeholpen met het middageten, gnocchis leren maken en rollen op een houten plankje met mijn “nichten”. Mijn mama bereidde de groenten, mijn papa het vlees op een geimproviseerde BBQ en de tante maakten de saus. Was echt gezellig. (De oma woont in een armoedig huisje met een winkeltje en de keuken is eigelijk gewoon buiten op een vuurtje.) Samen gegeten. Mijn papa wou perse dat ik het Paraguayaanse bier (Brahma) proefde, hij en de echtgenoot van de nicht bleven maar bijschenken, maar dat bier stelt echt niets voor. =) Als dessert ijsje van de ijsboer (lees: man met een duwkarretje en bel die zo’n 30 keer per dag langskomt) Daarna naar andere familie (dat woord is hier heel ruim: tante, nonkel, neven en nichten, maar ook de echtgenote van de neef van mijn mama ontmoet en de tante van mijn mama) gegaan. De papa heeft Emilce en mij terug naar de oma gebracht, waar we heel lang hebben gekaard met de 2 nichten.
Tegen de avond teruggereden naar Ñemby waar we Osvaldo moesten ophalen van zijn kamp. Zo’n uur in de auto zitten wachten (ondertussen wel een hamburger gaan halen op het Plaza).
Maandag, 22/09:
Op school terug gewoon lessen, dus redelijk saai. Het enige wat ze doen tijdens de les is overschrijven, van een boek of van elkaar. En de leerkracht kijkt ondertussen hun schriften na. Ik trek gewoon op met mijn vriendengroepje: Gladys en Rossana (waar ik naast zit in de klas), Sara, Natalia en Emerson. Ik amuseer me met hen, ze zijn op momenten echt onnozel =D Tijdens de speeltijden zoek ik vaak Jana en Golf op of praat ik met andere mensen uit mijn klas en school.
In de namiddag met Emilce gaan winkelen. Met de bus naar een grote winkel gegaan, maar de kleren waren helemaal niet mijn smaak. Daarna naar een tweede grote winkel gegaan (dat is langs de grote toegangsweg tot Asuncion), een supermarkt, met ook kleren en schoenen.
Dinsdag, 23/09:
Na school samen met Rossana en Gladys naar Gladys’huis gaan eten. (Ze woont dicht bij school). Daarna samen de bus genomen naar Asuncion, een uur op de bus gezeten en daarna nog een flink stuk gewandeld naar de nationale universiteit, de faculteit rechten. Daar moesten ze informatie vragen (ze willen volgend jaar allebei rechten gaan studeren. Als je dat aan een nationale universiteit doet, moet je heel de zomervakantie lessen volgen om op het einde examen te doen, enkel de besten worden toegelaten. Als je niet slaagt, kan je naar een private universiteit, die zijn goedkoper, maar als je op een nationale universiteit hebt gestudeerd heb je meer kans op de beste jobs. Heel raar, maar voor de middelbare scholen is het omgekeerd: de nationale scholen (waar ik zit) zijn gratis en de prive scholen zijn duur) We waren in ons schooluniform gegaan (onze vormeloze trainingsbroek) omdat we dan maar halve prijs betalen op de bus (ja ja, zo’n 20 eurocent verschil). In die universiteit keken ze natuurlijk wel naar ons in de broeken, Gladys was echt beschaamd, we hebben nogal gelachen! Een beetje rondgelopen, het was echt groot en indrukwekkend! Veel studenten die op de trappen terere zaten te drinken en te praten, een gemoedelijke sfeer. Teruggewandeld, onderweg even een grote kerk binnengegaan op aandringen van Rossana. Binnen heeft Rossana gebeden, de jeugd is hier best gelovig. (Emerson had me vorige zondag uitgenodigd om mee te gaan naar een pelgrimstocht met als afsluiter een misviering...maar ik moest mee naar de familie, jammer toch =D)
Terug een uur op de bus. Gebabbeld, geroddeld over de andere mensen op de bus en de verkopers die af en toe de bus op stappen met hun eten proberen te weerstaan. (Op school lachen mijn klasgenoten een beetje met Gladys en mij omdat we elke speeltijd wel even iets gaan halen in de kantine... het is gewoon allemaal zo lekker =))
maandag 22 september 2008
donderdag 11 september 2008
weer eens wat nieuws
Het is al weer een tijdje geleden dat ik nog iets op mijn blog geschreven heb.
Ik heb dan ook een "bewogen" tijd (wat een stom woord, maar ik weet niet hoe ik het anders moet uitdrukken =)) achter de rug...
De problemen met mijn zusje Meuri waren uiteindelijk toch niet verdwenen, niet alleen ons karakter verschilde heel erg, maar - zoals ik eerder al gezegd heb - was ze ook wel een beetje jaloers: als ik weg ging met mensen van mijn klas dan wou ze mee gaan, als er vrienden naar ons huis dag kwamen zeggen dan zei ze daarna altijd dat dat geen toffe mensen waren,... Maar ik dacht dat die problemen wel over zouden gaan. Het werd erger toen ik merkte dat er af en toe geld verdween uit mijn portefeuille. Ik heb hier ook een week zonder geld gezeten omdat mijn bankkaart geblokkeerd was: 3 keer foute code gebruikt... Ik wou niemand hier de schuld van geven, maar ik heb er op aanraden van mijn leerkracht Spaans toch met Wilfrida (mijn AFS verantwoordelijke in Ñemby) over gepraat. Ze wou me meteen van gezin veranderen, maar dat wou ik niet. Ik was hier nu eindelijk aangepast en ik vond mijn gezin echt heel vriendelijk (buiten mijn zus dan wel). Op aanraden verstopte ik geld dat ik had afgehaald in een kous in mijn kast... maar woensdag (3 september) ontdekte ik dat dat geld verdwenen was . Het ging niet om het geld (het was zoon 50 euro) , maar ik kan mijn zusje gewoon niet meer vertrouwen. Ik heb Wilfrida onmiddelijk weer gebeld en gevraagd wat ik moest doen met deze situatie en ze zei dat ze me nu echt wel ging veranderen van gezin.
Dus ik ben veranderd (vrijdag 5 september) ... en wat een verbetering!!!!!!!!!! Ik woon nu in een huis, nog steeds in Ñemby (echt, ik besefte pas in wat voor "huis" ik een maand geleefd heb, toen ik in dit nieuwe huis aankwam. Niet dat dat echt zo belangrijk is, want ik wist op voorhand dat Paraguay een arm land is, maar toch...) De ouders (Edduwich en Lily) zijn heel vriendelijke mensen. Ik heb een broer van 16 (Osvaldo) en van 12 (Hernan) (deze is ontzettend lief en heel grappig (hij knuffelt veel, hij deelt mijn angst voor koeien en houdt evenveel van eten als ik =)) en een zus van 15 (Emilce) die (zoals ze zelf zei) helemaal anders is dan Meuri (en het is waar, ze is veel rustiger, beetje zoals mij)!!! Ik deel een kamer met Emilce, maar als ik wil krijg ik een eigen kamer (die kamer wordt nu gebruikt als opslagruimte). Ik wist eigelijk niet wat ik miste in mijn ander gezin tot ik hier kwam, ik bedoel: hier maken ze grapjes in plaats van ruzie en hebben de ouders tijd voor mij en zitten mijn broers en zussen niet constant bij mij (laten ze me wat tijd voor mezelf) =D Ok, er zullen ook wel nadelen/slechte kantjes aan dit gezin zijn, maar ik voel me hier heel goed!!! (Ze hadden vorig jaar een student uit IJsland, dus ze kennen het AFS gebeuren)
Ondertussen ga ik nog steeds naar school (dezelfde school)... dit is al iets saaier, de nieuwigheid van mijn persoon is er af, dus nu krijg ik niet constant meer aandacht (stel je voor!!!) =D. Maar ik heb wel een paar mensen in de klas waar ik goed mee opschiet en buiten de klas praat ik ook veel met Jana en Golf (de andere AFS studenten)
De Spaanse lessen zijn gedaan, wat echt wel jammer is, want de laatste keren dronken we gewoon terere en aten we (veel!) koekjes en ijs =D. Nu moet ik mijn Spaans dus op mezelf verbeteren... Sommige mensen zijn hier echt verbaasd als ik zeg dat ik hier nog maar een maand ben en nog geen Spaans had geleerd op voorhand. Dat is natuurlijk een fantastisch compliment, maar ik kan echt nog gefrustreerd raken als iemand mij iets probeerd uit te leggen en ik er geen bal van versta, of als er dingen om mij heen gebeuren (dan vooral in de klas) en ik geen flauw idee heb wat er van mij wordt verwacht... Tsja, ik ben een beetje ongeduldig... ik wou dat ik nu al vlot Spaans kon spreken!
Nu de Spaanse lessen voorbij zijn, heb ik dus elke dag de hele namiddag vrij. Mijn broers en zus brengen die meestal al tv kijkend door (als ik zo door ga, kijk ik meer tv dan in Belgie, en dat wil toch wel wat zeggen... =)) Dus ik probeer andere dingen te zoeken om mij bezig te houden, zoals een bezoekje brengen aan Ypane of afspreken met mensen van mijn klas.
Ik ben dinsdag ook meegeweest naar de gym (ja ja!) met mijn broers. Mijn oudste broer gaat elke dag en de andere... wel ja, laten we zeggen dat hij dringend moet vermageren. Dus ik heb met hem afgesproken dat we regelmatig eens gaan. Voor mij is het echt nodig en ik vind het nog plezant ook. (Kost echt niets, nog geen euro per uur) De man van de gym geeft me oefeningen en vraagt me uit ondertussen uit over Belgie.
Ziezo, ik ga het hierbij laten ook al wil ik nog zo veel vertellen!!!!!
Binnenkort hebben we terug internet thuis dus dan zal ik zeker eens foto·s op internet zetten!!
Elina (want zo noemen ze me hier... de meesten kunnen de doffe e niet uitspreken dus kon ik kiezen tussen Elina of Elino... ik heb maar voor de vrouwelijke vorm gekozen! Mijn familie heeft me al de bijnaam Eli gegeven (iedereen heeft hier een bijnaam))
Ik heb dan ook een "bewogen" tijd (wat een stom woord, maar ik weet niet hoe ik het anders moet uitdrukken =)) achter de rug...
De problemen met mijn zusje Meuri waren uiteindelijk toch niet verdwenen, niet alleen ons karakter verschilde heel erg, maar - zoals ik eerder al gezegd heb - was ze ook wel een beetje jaloers: als ik weg ging met mensen van mijn klas dan wou ze mee gaan, als er vrienden naar ons huis dag kwamen zeggen dan zei ze daarna altijd dat dat geen toffe mensen waren,... Maar ik dacht dat die problemen wel over zouden gaan. Het werd erger toen ik merkte dat er af en toe geld verdween uit mijn portefeuille. Ik heb hier ook een week zonder geld gezeten omdat mijn bankkaart geblokkeerd was: 3 keer foute code gebruikt... Ik wou niemand hier de schuld van geven, maar ik heb er op aanraden van mijn leerkracht Spaans toch met Wilfrida (mijn AFS verantwoordelijke in Ñemby) over gepraat. Ze wou me meteen van gezin veranderen, maar dat wou ik niet. Ik was hier nu eindelijk aangepast en ik vond mijn gezin echt heel vriendelijk (buiten mijn zus dan wel). Op aanraden verstopte ik geld dat ik had afgehaald in een kous in mijn kast... maar woensdag (3 september) ontdekte ik dat dat geld verdwenen was . Het ging niet om het geld (het was zoon 50 euro) , maar ik kan mijn zusje gewoon niet meer vertrouwen. Ik heb Wilfrida onmiddelijk weer gebeld en gevraagd wat ik moest doen met deze situatie en ze zei dat ze me nu echt wel ging veranderen van gezin.
Dus ik ben veranderd (vrijdag 5 september) ... en wat een verbetering!!!!!!!!!! Ik woon nu in een huis, nog steeds in Ñemby (echt, ik besefte pas in wat voor "huis" ik een maand geleefd heb, toen ik in dit nieuwe huis aankwam. Niet dat dat echt zo belangrijk is, want ik wist op voorhand dat Paraguay een arm land is, maar toch...) De ouders (Edduwich en Lily) zijn heel vriendelijke mensen. Ik heb een broer van 16 (Osvaldo) en van 12 (Hernan) (deze is ontzettend lief en heel grappig (hij knuffelt veel, hij deelt mijn angst voor koeien en houdt evenveel van eten als ik =)) en een zus van 15 (Emilce) die (zoals ze zelf zei) helemaal anders is dan Meuri (en het is waar, ze is veel rustiger, beetje zoals mij)!!! Ik deel een kamer met Emilce, maar als ik wil krijg ik een eigen kamer (die kamer wordt nu gebruikt als opslagruimte). Ik wist eigelijk niet wat ik miste in mijn ander gezin tot ik hier kwam, ik bedoel: hier maken ze grapjes in plaats van ruzie en hebben de ouders tijd voor mij en zitten mijn broers en zussen niet constant bij mij (laten ze me wat tijd voor mezelf) =D Ok, er zullen ook wel nadelen/slechte kantjes aan dit gezin zijn, maar ik voel me hier heel goed!!! (Ze hadden vorig jaar een student uit IJsland, dus ze kennen het AFS gebeuren)
Ondertussen ga ik nog steeds naar school (dezelfde school)... dit is al iets saaier, de nieuwigheid van mijn persoon is er af, dus nu krijg ik niet constant meer aandacht (stel je voor!!!) =D. Maar ik heb wel een paar mensen in de klas waar ik goed mee opschiet en buiten de klas praat ik ook veel met Jana en Golf (de andere AFS studenten)
De Spaanse lessen zijn gedaan, wat echt wel jammer is, want de laatste keren dronken we gewoon terere en aten we (veel!) koekjes en ijs =D. Nu moet ik mijn Spaans dus op mezelf verbeteren... Sommige mensen zijn hier echt verbaasd als ik zeg dat ik hier nog maar een maand ben en nog geen Spaans had geleerd op voorhand. Dat is natuurlijk een fantastisch compliment, maar ik kan echt nog gefrustreerd raken als iemand mij iets probeerd uit te leggen en ik er geen bal van versta, of als er dingen om mij heen gebeuren (dan vooral in de klas) en ik geen flauw idee heb wat er van mij wordt verwacht... Tsja, ik ben een beetje ongeduldig... ik wou dat ik nu al vlot Spaans kon spreken!
Nu de Spaanse lessen voorbij zijn, heb ik dus elke dag de hele namiddag vrij. Mijn broers en zus brengen die meestal al tv kijkend door (als ik zo door ga, kijk ik meer tv dan in Belgie, en dat wil toch wel wat zeggen... =)) Dus ik probeer andere dingen te zoeken om mij bezig te houden, zoals een bezoekje brengen aan Ypane of afspreken met mensen van mijn klas.
Ik ben dinsdag ook meegeweest naar de gym (ja ja!) met mijn broers. Mijn oudste broer gaat elke dag en de andere... wel ja, laten we zeggen dat hij dringend moet vermageren. Dus ik heb met hem afgesproken dat we regelmatig eens gaan. Voor mij is het echt nodig en ik vind het nog plezant ook. (Kost echt niets, nog geen euro per uur) De man van de gym geeft me oefeningen en vraagt me uit ondertussen uit over Belgie.
Ziezo, ik ga het hierbij laten ook al wil ik nog zo veel vertellen!!!!!
Binnenkort hebben we terug internet thuis dus dan zal ik zeker eens foto·s op internet zetten!!
Elina (want zo noemen ze me hier... de meesten kunnen de doffe e niet uitspreken dus kon ik kiezen tussen Elina of Elino... ik heb maar voor de vrouwelijke vorm gekozen! Mijn familie heeft me al de bijnaam Eli gegeven (iedereen heeft hier een bijnaam))
woensdag 3 september 2008
Ik begin me langzaamaan aan te passen aan het leven hier in Paraguay, hoewel ik nog dagelijks dingen opmerk die ik toch vreemd of anders vind. Maar dat maakt het net leuk natuurlijk.
Om jullie een beeld te geven van mijn school: de schooluren zijn van 7u 's morgens tot 12u. (ik volg de "curso mañana", je kunt ook naar school gaan van 13u tot 18u "tarde" of 's avonds van 18u tot 21u "noche") Een schooldag begint altijd hetzelfde, alle leerlingen staan per jaar opgesteld in rijen, vooraan op een verhoog staat de directeur die mededelingen doet en zegt wie die dag jarig is (hier versta ik trouwens nooit iets van). Dan moeten we applaudiseren voor de schoolvlag en de paraguayaanse vlag die leerlingen aanvoeren met vaandels (applaudiseren wordt overigens niet cool bevonden door mijn klasgenoten, dus jah... dan doe ik dat ook maar niet =)). Dan wordt het volkslied gezongen (ofwel in het Spaans ofwel in Guarani. Ik begin al een paar woorden te kennen) en soms wordt daarna nog een gebed voorgedragen of iets (en ik heb nooit goed door wat, volgens mij gewoon een tekstje) voorgelezen door een leerling. Er is ook al is een kerklied gezongen en ook al eens 2 leerlingen die een traditonele dans deden (heel verscheiden dus). Dit duurt redelijk lang.
Daarna gaan we naar de klas (ik zit trouwens in het laatste jaar, dat is hier het 3de). In mijn klas zitten we met (hou je vast...) 59 leerlingen! Maar het lijken er niet zo veel, het is niet dat we opgepropt zitten. De tafels zijn hier zo van die stoeltjes met een schrijfblad aan vast en deze stoelen staan zeker niet netjes in rijen. (het gebeurd vaak dat iemand tijdens de les zijn stoel pakt en eens van plaats veranderd) Lessen zijn hier leerkrachten die hun leerstof dicteren of op het bord schrijven... de leerlingen schrijven dit over, meestal achteraf van elkaar. Ze maken echt wel werk van hun schriftjes (veel kleurtjes en mooi schrijven, ik denk dat ze ook punten krijgen op hun schrift.) Ik heb trouwens nog altijd geen idee hoelang lessen duren en wanneer we speeltijd hebben. (ik weet dat we 8 lesuren hebben, maar deze duren niet lang en 2 speeltijden) Het rare is echter dat het geen probleem is als je de klas uit loopt om iets te gaan kopen in de kantine (Daar verkopen ze vanalles: snoep, fruit, hamburgers, empanades, drinken...) De meeste leerlingen ontbijten niet thuis en kopen iets in de kantine en eten dat op in de klas. Ik ben vaak in de war omdat de leerkracht ook soms geen les geeft en iedereen gewoon met elkaar zit te praten, naar muziek aant luisteren is, aant bellen is (met je gsm sms'en tijdens de les is de favoriete bezigheid. Soms sms'en mensen die ik ken van school mij tijdens de les, terwijl ik ze kan zien tijdens de speeltijd!). Als de leerkracht het laatste uur niet komt opdagen, mag je gewoon naar huis... en dat is al heel vaak gebeurd!
Deze week hebben mijn klasgenoten examen (ze mochten zelf hun examenrooster opstellen), dat is een blad met een paar vragen (zoals bij ons toetsen). Ze zijn hier ook heel goed in afkijken... ze praten met elkaar, ze hebben hun papieren onder hun examenblad,... De leerkracht ziet dat wel, maar zegt er niets van.
Dit is dus de reden waarom ik het niet erg vind om mijn laatste jaar nog eens over te doen =D
het geld (de guaranie): het leven is hier echt goedkoop. (1 euro is 6000 Gs. Ik laat jullie zelf uitrekenen hoeveel het allemaal is =))Een empanade kost hier 1500 Gs., een ijsje in een pot waar ze zo'n 5 bollen inproppen kost 7000 Gs. De bus kost altijd 2300 Gs. Ik heb een gsm gekocht voor 220 000 Gs en een bericht versturen kost zo'n 150 Gs. Maar andere elektronische toestellen is wel gelijk van prijs als bij ons.
de mode is nogal moeilijk om te vergelijken... sommige mensen lopen hier gekleed zoals bij ons en sommigen dragen echt kleren die je bij ons niet meer ziet. Dus 't zijn hier 2 werelden.
Een pyama dragen ze hier wel niet, ze gaan slapen met de kleren die ze aanhebben, en als ze opstaan dan doen ze soms nieuwe kleren aan nadat ze zich gewassen hebben en soms beginnen ze gewoon hun dag in dezelfde kleren. Maar ze wassen hun kleren wel veel. Ik heb ook al kleren laten wassen van mij (nogal logisch, ik ben hier al een maand) en ze zijn een beetje verstijfd en gekrompen (ofwel ben ik al verdikt, en dat is wel een grote mogelijkheid).
Zakdoeken gebruiken ze trouwens ook niet (je neus snuiten in het openbaar is hier not done), ze pakken gewoon een kledingstuk dat ze toch gaan wassen en snuiten er hun neus in (En ja, de eerste keer dat ik dat zag was ik verbaasd =D)
Iedereen- manne, vrouwen en kinderen - dragen hier teenslippers! Daar kan ik me volledig aan aanpassen =) (ofwel sportschoenen, ballerina's of sandalen zie je hier heel zelden)
het klimaat is hier erg wisselend. Het is hier nu winter. De ene dag is het hier koud en draag ik lange broek, pull en sjaal (Ik moet toegeven: het is hier koud vanaf het moment dat de temperatuur onder de 20 graden is). En de andere dag is het hier super warm (vandaag bijvoorbeeld 37 graden, terwijl ze voor morgen 24 graden voorspellen!), draag ik hier shorts en topjes. De Paraguayanen dragen nu nog lange broeken en T-shirts want voor hun is dit niet warm. In de zomer kan het 45 graden en warmer worden. Ik kan jullie nu al zeggen dat ik dat niet overleef, of misschien enkel als ik om het uur een douche kan nemen en op mijn bed kan liggen met de ventilator aan! (Elke kamer (van huis tot school en winkel) is hier voorzien van ventilators. Jammer genoeg zegt Anibal - leerkracht Spaans - dat in de zomer vaak de electriciteit uitvalt voor een paar uur, omdat iedereen dan zoveel electriciteit verbruikt voor al de ventilators!!!). Mijn papa lacht met mij als ik zeg dat ik het warm heb, en wijst mij der dan op dat het hier in de zomer nog 10x erger is =) Ik kijk er al naar uit...
Het verkeer is hier eigelijk zoals je hoort in cliches over landen in Zuid-Amerika. Als er 2 rijvakken zijn, kan het gebeuren dat er 3 auto's naast elkaar rijden. De bussen wijken voor niemand, de auto's ook niet... en de brommers eigelijk ook niet (kun je je het al een beetje voorstellen =)). De oranje verkeerslichten worden meestal genegeerd. Bij de belangrijke verkeerslichten zijn er bijna altijd mensen die dingen verkopen (fruit, kranten, snoep..) of je voorruit wassen. Mijn mama houdt vaak haar hand al klaar bij haar toeter (een aangeboren reflex denk ik), maar er wordt alleen getoeterd als het echt nodig is (dus toch nog redelijk vaak, want soms halen ze hier wel toeren uit).
De bussen zijn leuk, je drukt op de bel en ze stoppen ter plekke. Zo kan ik altijd recht aan mijn deur afstappen. Het is niet waar dat de bus amper stopt en dat je er uit moet springen terwijl hij nog aan het rijden is, dat heb ik nog maar 1 keer voor gehad en ik heb al vaak de bus genomen. Ook om op te stappen kan je je hand uitsteken als je de bus ziet naderen en de bus stopt, zelfs al stopt hij 20 meter daarvoor om iemand anders op te laten stappen. Je zou denken dat de bus nemen dan lang duurt, omdat iedereen de bus laat stoppen waar hij wil, maar er zijn denk ik toch een aantal vaste plaatsen en je stapt natuurlijk mee uit als iemand de bus laat stoppen vlakbij de plaats waar je er uit wil.
Sommige klasgenoten vinden het heel raar dat ik alleen de bus mag nemen van mijn ouders, ze vinden dat gevaarlijk en zouden dat zelf niet snel doen, maar ik heb me eerlijk gezegd nog nooit onveilig gevoeld op de bus. (Ok, ik luister wel naar de waarschuwingen dat je niet je gsm of mp3 mag bovenhalen op de bus.)
Om jullie een beeld te geven van mijn school: de schooluren zijn van 7u 's morgens tot 12u. (ik volg de "curso mañana", je kunt ook naar school gaan van 13u tot 18u "tarde" of 's avonds van 18u tot 21u "noche") Een schooldag begint altijd hetzelfde, alle leerlingen staan per jaar opgesteld in rijen, vooraan op een verhoog staat de directeur die mededelingen doet en zegt wie die dag jarig is (hier versta ik trouwens nooit iets van). Dan moeten we applaudiseren voor de schoolvlag en de paraguayaanse vlag die leerlingen aanvoeren met vaandels (applaudiseren wordt overigens niet cool bevonden door mijn klasgenoten, dus jah... dan doe ik dat ook maar niet =)). Dan wordt het volkslied gezongen (ofwel in het Spaans ofwel in Guarani. Ik begin al een paar woorden te kennen) en soms wordt daarna nog een gebed voorgedragen of iets (en ik heb nooit goed door wat, volgens mij gewoon een tekstje) voorgelezen door een leerling. Er is ook al is een kerklied gezongen en ook al eens 2 leerlingen die een traditonele dans deden (heel verscheiden dus). Dit duurt redelijk lang.
Daarna gaan we naar de klas (ik zit trouwens in het laatste jaar, dat is hier het 3de). In mijn klas zitten we met (hou je vast...) 59 leerlingen! Maar het lijken er niet zo veel, het is niet dat we opgepropt zitten. De tafels zijn hier zo van die stoeltjes met een schrijfblad aan vast en deze stoelen staan zeker niet netjes in rijen. (het gebeurd vaak dat iemand tijdens de les zijn stoel pakt en eens van plaats veranderd) Lessen zijn hier leerkrachten die hun leerstof dicteren of op het bord schrijven... de leerlingen schrijven dit over, meestal achteraf van elkaar. Ze maken echt wel werk van hun schriftjes (veel kleurtjes en mooi schrijven, ik denk dat ze ook punten krijgen op hun schrift.) Ik heb trouwens nog altijd geen idee hoelang lessen duren en wanneer we speeltijd hebben. (ik weet dat we 8 lesuren hebben, maar deze duren niet lang en 2 speeltijden) Het rare is echter dat het geen probleem is als je de klas uit loopt om iets te gaan kopen in de kantine (Daar verkopen ze vanalles: snoep, fruit, hamburgers, empanades, drinken...) De meeste leerlingen ontbijten niet thuis en kopen iets in de kantine en eten dat op in de klas. Ik ben vaak in de war omdat de leerkracht ook soms geen les geeft en iedereen gewoon met elkaar zit te praten, naar muziek aant luisteren is, aant bellen is (met je gsm sms'en tijdens de les is de favoriete bezigheid. Soms sms'en mensen die ik ken van school mij tijdens de les, terwijl ik ze kan zien tijdens de speeltijd!). Als de leerkracht het laatste uur niet komt opdagen, mag je gewoon naar huis... en dat is al heel vaak gebeurd!
Deze week hebben mijn klasgenoten examen (ze mochten zelf hun examenrooster opstellen), dat is een blad met een paar vragen (zoals bij ons toetsen). Ze zijn hier ook heel goed in afkijken... ze praten met elkaar, ze hebben hun papieren onder hun examenblad,... De leerkracht ziet dat wel, maar zegt er niets van.
Dit is dus de reden waarom ik het niet erg vind om mijn laatste jaar nog eens over te doen =D
het geld (de guaranie): het leven is hier echt goedkoop. (1 euro is 6000 Gs. Ik laat jullie zelf uitrekenen hoeveel het allemaal is =))Een empanade kost hier 1500 Gs., een ijsje in een pot waar ze zo'n 5 bollen inproppen kost 7000 Gs. De bus kost altijd 2300 Gs. Ik heb een gsm gekocht voor 220 000 Gs en een bericht versturen kost zo'n 150 Gs. Maar andere elektronische toestellen is wel gelijk van prijs als bij ons.
de mode is nogal moeilijk om te vergelijken... sommige mensen lopen hier gekleed zoals bij ons en sommigen dragen echt kleren die je bij ons niet meer ziet. Dus 't zijn hier 2 werelden.
Een pyama dragen ze hier wel niet, ze gaan slapen met de kleren die ze aanhebben, en als ze opstaan dan doen ze soms nieuwe kleren aan nadat ze zich gewassen hebben en soms beginnen ze gewoon hun dag in dezelfde kleren. Maar ze wassen hun kleren wel veel. Ik heb ook al kleren laten wassen van mij (nogal logisch, ik ben hier al een maand) en ze zijn een beetje verstijfd en gekrompen (ofwel ben ik al verdikt, en dat is wel een grote mogelijkheid).
Zakdoeken gebruiken ze trouwens ook niet (je neus snuiten in het openbaar is hier not done), ze pakken gewoon een kledingstuk dat ze toch gaan wassen en snuiten er hun neus in (En ja, de eerste keer dat ik dat zag was ik verbaasd =D)
Iedereen- manne, vrouwen en kinderen - dragen hier teenslippers! Daar kan ik me volledig aan aanpassen =) (ofwel sportschoenen, ballerina's of sandalen zie je hier heel zelden)
het klimaat is hier erg wisselend. Het is hier nu winter. De ene dag is het hier koud en draag ik lange broek, pull en sjaal (Ik moet toegeven: het is hier koud vanaf het moment dat de temperatuur onder de 20 graden is). En de andere dag is het hier super warm (vandaag bijvoorbeeld 37 graden, terwijl ze voor morgen 24 graden voorspellen!), draag ik hier shorts en topjes. De Paraguayanen dragen nu nog lange broeken en T-shirts want voor hun is dit niet warm. In de zomer kan het 45 graden en warmer worden. Ik kan jullie nu al zeggen dat ik dat niet overleef, of misschien enkel als ik om het uur een douche kan nemen en op mijn bed kan liggen met de ventilator aan! (Elke kamer (van huis tot school en winkel) is hier voorzien van ventilators. Jammer genoeg zegt Anibal - leerkracht Spaans - dat in de zomer vaak de electriciteit uitvalt voor een paar uur, omdat iedereen dan zoveel electriciteit verbruikt voor al de ventilators!!!). Mijn papa lacht met mij als ik zeg dat ik het warm heb, en wijst mij der dan op dat het hier in de zomer nog 10x erger is =) Ik kijk er al naar uit...
Het verkeer is hier eigelijk zoals je hoort in cliches over landen in Zuid-Amerika. Als er 2 rijvakken zijn, kan het gebeuren dat er 3 auto's naast elkaar rijden. De bussen wijken voor niemand, de auto's ook niet... en de brommers eigelijk ook niet (kun je je het al een beetje voorstellen =)). De oranje verkeerslichten worden meestal genegeerd. Bij de belangrijke verkeerslichten zijn er bijna altijd mensen die dingen verkopen (fruit, kranten, snoep..) of je voorruit wassen. Mijn mama houdt vaak haar hand al klaar bij haar toeter (een aangeboren reflex denk ik), maar er wordt alleen getoeterd als het echt nodig is (dus toch nog redelijk vaak, want soms halen ze hier wel toeren uit).
De bussen zijn leuk, je drukt op de bel en ze stoppen ter plekke. Zo kan ik altijd recht aan mijn deur afstappen. Het is niet waar dat de bus amper stopt en dat je er uit moet springen terwijl hij nog aan het rijden is, dat heb ik nog maar 1 keer voor gehad en ik heb al vaak de bus genomen. Ook om op te stappen kan je je hand uitsteken als je de bus ziet naderen en de bus stopt, zelfs al stopt hij 20 meter daarvoor om iemand anders op te laten stappen. Je zou denken dat de bus nemen dan lang duurt, omdat iedereen de bus laat stoppen waar hij wil, maar er zijn denk ik toch een aantal vaste plaatsen en je stapt natuurlijk mee uit als iemand de bus laat stoppen vlakbij de plaats waar je er uit wil.
Sommige klasgenoten vinden het heel raar dat ik alleen de bus mag nemen van mijn ouders, ze vinden dat gevaarlijk en zouden dat zelf niet snel doen, maar ik heb me eerlijk gezegd nog nooit onveilig gevoeld op de bus. (Ok, ik luister wel naar de waarschuwingen dat je niet je gsm of mp3 mag bovenhalen op de bus.)
dinsdag 2 september 2008
een paar foto's
Deze blog is niet de beste (lees: snelste en gemakkelijkste manier voor mij) om mijn foto's aan jullie te tonen, dus zal ik een andere manier proberen te vinden. Bij deze toch al enkele foto's om jullie een beeld te geven. =)
mijn huis: links de hamburgueseria (lees: keuken en "woonkamer"), in het midden het terras (waar 's avonds en in het weekend tafels en stoelen staan) en rechts (met de blauwe deur) het eigenlijke huis met de badkamer en slaapkamers (lees: de ruimte waar mijn ouders en broer samen slapen en de aparte slaapkamer voor Meuri en ik)
De toonbank om het zo te zeggen waar het eten (empanadas, kip, hamburgers, sopa paraguaya, vlees) verkocht wordt.
Meuri en ik
Mijn gastouders (Eli en Catsjo) en mijn broertje Rodrigo
mijn huis: links de hamburgueseria (lees: keuken en "woonkamer"), in het midden het terras (waar 's avonds en in het weekend tafels en stoelen staan) en rechts (met de blauwe deur) het eigenlijke huis met de badkamer en slaapkamers (lees: de ruimte waar mijn ouders en broer samen slapen en de aparte slaapkamer voor Meuri en ik)
De toonbank om het zo te zeggen waar het eten (empanadas, kip, hamburgers, sopa paraguaya, vlees) verkocht wordt.
Meuri en ik
Mijn gastouders (Eli en Catsjo) en mijn broertje Rodrigo
Abonneren op:
Posts (Atom)
