December

Vakantie is officieel begonnen...
woensdag 3 december ben ik 's avonds met Jadiz meegegaan om naar een wedstrijd zaalvoetbal te gaan kijke (de helft van de ploeg is familie van haar). Met de spelers en supporters achterin een camionet naar een polideportivo gereden, met het nodige voetballersgeschreeuw. Onze ploeg heeft gewonnen, ze speelden slechter, maar hebben gewoon geluk gehad. Daarna ben ik bij Jadiz blijven slapen... Ik was een beetje overdonderd, wat ik dus vermoedde is waar... hun huis bestaat uit een kamer en een (primitieve) badkamer. Samen met Jadiz en haar zus in hun bed geslapen.
Zaterdag 6 december ben ik naar Ynske thuis gegaan... Het is de verjaardag van haar broer dus een beetje geholpen met de voorbereidingen. Daarna met Ynske op het plaza van Ypane een grote pot ijs gaan eten (we vonden dat we- ook al zitten we aan de andere kant van de aardbol- ook een sinterklaas verdienden) Beetje volleybal gespeeld...
's Avonds was het verjaardagsfeest nog niet begonnen, maar ik moest helaas alweer de bus naar huis nemen.
Zondag 7 december rond 17u met mijn mama en Alma vertrokken op 'bedevaart'. In Paraguay is 8 december de feestdag van 'la virgen de caacupe'. De bus genomen naar de stad Ypacarai en vandaar naar Caacupe gewandeld, wat zo'n 16 km verder is , met in het midden een 'cerro' om te overwinnen. We hebben er zo'n 4 uur over gedaan. 't Was zeker indrukwekkend, veel mensen, veel eet-en drankstandjes langs de weg, stuk van de weg afgezet als wandelzone, veel politie, veel jongeren van de scouts en de kerk die water uitdelen... Het was vermoeiend, in het begin ook nog een stuk in de zon, maar toen we op de heuvel waren, was het al schemerig, dus in het donker in Caacupe aangekomen. Prachtig uitzicht op het meer van Ypacarai (waar ik vorige week zondag was).
In Caacupe waren echt ontzettend veel mensen, met een grote markt waar ze allerlei souvenirs van de virgen verkochtten. Voor de basiliek op een groot plein een openluchtmis bijgewoond. Daarna op een ander plein ons dekentje opengespreid en wat proberen uit te rusten. Heel het stad lag vol slapende mensen, echt bizar! Maar er was toch nog steeds veel leven door de vele verkopers en de vele biddende mensen.
Om 4u 's morgens opgestaan en ons een weg gaan wringen door de mensenmassa om een mooi plaatsje te bemachtigen op het plein voor de kerk. Om 6u begon de mis. 't Was een indrukwekkende openluchtmis, ontzettend veel mensen, de president was aanwezig, bijgevolg ook heel de paraguayaanse pers. De virgen (een pop met veel gouden versiersels) werd door een gangpad door de menigte naar voor gedragen. De mis duurden zo'n anderhalf uur. Ik vond het best wel raar om zoveel gelovigen bijeen te zien, zeker als ze met z'n allen fanatiek 'Viva la iglesia catolica' beginnen te roepen... Daarna wouden we zo snel mogelijk naar huis, maar dat wou iedereen... Er was een constante stroom van bussen, naar alle delen van paraguay, allemaal propvol! Gelukkig toch nog een bus naar huis gevonden, 'k ben in slaap gevallen op de bus, zo moe was ik!
Donderdag, 11 december moest ik nog een keertje naar school, het was diploma uitreiking. Het was in de sportzaal te doen, vanvoor op het podium deelde de directeur en de minister van onderwijs de diploma's uit. Het zou een officiele gebeurtenis moeten zijn (mijn klasgenoten moesten zelfs verplicht oefenen op het in ontvangst nemen van het diploma), maar natuurlijk werd er enkel gebabbeld en foto's getrokken. De beste leerlingen van elk jaar moesten ook op het podium gaan staan met de paraguayaanse vlag in de hand, een formule opzeggen.
Daarna met veel klasgenoten naar het huis van Rodolfo gegaan, BBQ gegeten. 't Was best raar voor mij, zij kennen elkaar al veel langer en waren echt afscheid aan het nemen van elkaar omdat iedereen nu zijn eigen weg gaat, terwijl ik hen nog maar net ken...
Maandag, 15 december was het colacion van mijn klas, zie het als een galabal. Jana was naar mijn huis gekomen en ons samen klaargemaakt. Iedereen zag er heel mooi uit, alle meisjes in een witte jurk (verplicht) en alle jongens in kostuum. Elke leerling heeft een tafel waaraan hij mensen aan mag uitnodigen (meestal de familie), maar ze moeten wel zelf voor het avondeten zorgen (vreemd). Jadiz had me uitgenodigd aan haar tafel, haar ouders, zus, 2 nichten en haar neef Javier waren er ook. Na het avondmaal moeten alle leerlingen een wals dansen, eerst met elkaar en daarna nemen de mama of papa het over (ja, heel plechtig hier). Ik wou absoluut niet meedansen, maar Diego had geen partner dus heb ik me maar opgeofferd... Daarna was het fuif.
Toen Jadiz naar huis ging, ben ik nog gebleven en had ik mijn handtas bij de tafel van Shirley gezet. Ik wou later naar huis gaan en merkte dat Shirley al weg was gegaan, ze had mijn handtas meegenomen, omdat ze me niet kon vinden en dacht dat ik ook al weg was!! Zonder geld en gsm dus... Gelukkig heeft de papa van Joji en Hose (het vriendje van Jana) mij dan thuis gebracht.
Woensdag, 17 december ben ik met Gladys, Rossana en Noelia meegegaan naar hun faculteit rechten. Ze moeten heel de vakantie klassen volgen voor hun ingangsexamen en ze hadden me uitgenodigd om eens mee te gaan. Om half 2 kwamen we aan, we waren met de bus gegaan. De lessen beginnen om 1u en Rossana en Gladys wouden niet meer binnen gaan, dus op een bankje gezeten en naar de kantine gegaan. Daarna naar de les (gewoon een klaslokaal zoals hun middelbare school hier). De professor kwam niet dus weer geen les.
Terug naar Ñemby, ik ben nog meegeweest naar Gladys thuis.
Daarna wou ik naar huis gaan, toen ik uitgenodigd werd door Hose om nog iets te gaan drinken met een paar klasgenoten in de REAL (grote supermarkt, met terras op de 2de verdieping).
Donderdag, 18 december met Ynske 'op avontuur'. We hadden de bus genomen naar Yaguaron, omdat daar volgens mijn mama 'veel te zien was'. Grote teleurstelling, geen mens op straat, de 'mooie' kerk bezocht. De enige toeristische bezienswaardigheid is een heuvel met een mooi uitzicht, maar het was toch een paar graden te warm voor twee belgen voor dergelijke fysieke inspanning...
Vrijdag, 19 december was het de laatste 'despedida' (afscheid) van mijn klas. Niet veel mensen zijn gekomen, en het geplande tripje naar Tobati ging niet door, dus zijn we maar naar Gloria thuis gegaan. Weer BBQ gegeten, Jana en ik hadden besloten om als dessert pannenkoeken te maken. 't Was echt goed gelukt, het overgrote deel heeft Hose wel gebakken (hij wou bewijzen dat hij het beter kon dan mij, omdat mijn pannenkoeken niet 'perfect rond waren') Daarna nog films zitten kijken met de ventilator volle bak en liters ijskoude terere!
Zaterdag 20 december met Alma naar het huis van haar oma gegaan op het platteland in Roque Gonzalez tot maandag. Echt niets gedaan! Veel geslapen ('t is daar erg rustig), veel terere gedronken ('t was weer onaangenaam heet). Het huis ligt aan een van de belangrijkste wegen van Paraguay... amai, bij ons zou het een dorpsweg zijn!) Er kwam niet veel verkeer langs, maar vooral veel bussen naar alle delen van Py en ook naar Arg.
Dinsdag, 23 december kwamen we vroeg in de morgen thuis, het is aangenamer om te reizen voor de zon opkomt. Ze stonden op het punt om het varken te slachten. (Overdag stond dat altijd op het grasveld tegenover ons huis en 's avonds zette mijn papa het dan op de binnenplaats) Daarvoor komen een paar 'professionele' mannen af, en ze doen dat gewoon thuis op de binnenplaats. Ik ben niet gaan kijken, maar het gegil vergeet ik toch niet snel meer. Het vlees was bedoeld voor kerstavond en om te verkopen in de winkel.
In de namiddag kerstcadeautjes voor mijn gezin gaan kopen in Ñemby...
Woensdag, 24 december kerstavond. De hele dag geholpen met de voorbereidingen, het was niet zo warm vandaag, gelukkig maar. 't Regende zelfs, deed me toch beetje aan Belgische kerst denken =) Fruitsla gemaakt voor clerico (wijn met frisdrank) Vanaf de vooravond leken we precies in oorlogsgebied te zitten! Ontzettend veel bommetjes en vuurwerk. Mijn mama deed gouden zaken bij de buurjongetjes. De winkel van mijn ouders was open tot half 12 (!), voor hun is het dan ook een goedverdienende avond. Dan begonnen we te eten, iedereen was eigelijk echt moe. Om 12u kussen en cadeautjes uitgedeeld. Met mijn papa op het terras vuurwerk gaan kijken. Mijn broer is daarna nog uitgegaan (dat is hier de gewoonte), maar ik ben met Alma en Rossio, het buurmeisje, op het terras gaan zitten en sidra gedronken.donderdag, 25 december in de namiddag naar de familie van mijn papa in Tobati gegaan met het hele gezin, inclusief Will en Lily, vrienden van Oscar. Mijn ouders bleven bij de familie en wij zijn de 'toeristische' bezienswaardigheden gaan bekijken en dan (eigelijk toevallig) naar een balneario gegaan (zwembad-disco ineen) waar el Remixero optrad (mega populaire paraguayaanse groep). Echt tof om te zien!
zondag, 28 december voor het eerst naar het zwembadcomplez hier bij mijn in de buurt gegaan met Jadiz, Lauro, Catalina en Rodolfo. Zoveel mensen! Vuil water! Maar heel verfrissend. Paraguayanen zwemmen trouwens met kleren aan, best raar.
Dinsdag, 30 december ben ik (voor een keer) is heel vroeg opgestaan (3u) om met mijn mama en Oscar mee te gaan naar de markt om inkopen te doen voor de winkel. De markt was een grote plaats met verschillende grote magazijnen met opgestapeld groenten en fruit, deels overdekt. Er was echt ontzettend veel volk, maar dat kwam omdat het bijna nieuwjaar is.ç
Overdag met Jana rondgehangen in Ascunsion en 's avonds met Alma naar een verjaardagsfeestje van Karina geweest.
Woensdag, 31 december. Laatste dag van 2008! Redelijk verveeld, fruisla helpen maken en vooral veel met Alma in de despensa gezeten omdat de mama het feestmaal aan het bereiden was. Jammer genoeg een hele slechte start van het nieuwe jaar gemaakt. Blijkbaar houdt mijn familie wel van een beetje drama op feestdagen... Mijn papa was bij zijn familie gaan vieren, mijn zus lag al in 11u in bed (omdat ze kwaad was op mijn broer dat ze niet met hem mee uit mocht gaan), mijn broertje praatte al een paar dagen niet tegen mij (laten we het zijn puberteit noemen), en voor het avondeten om 12u begonnen de mama en Oscar nog ruzie te make.... Daarna toch nog uitgeweest met Jana en haar vriendje (Oscar was zo vriendelijk om ons naar de grote disco van Ñemby te brengen). Gelukkig leer je wel snel nieuwe mensen kennen, en hebben we ons nog goed geamuseerd.

november

Het schooljaar loopt hier op zijn einde, we moeten nog tot 28 november naar school, maar eigelijk doen we niets meer. Mijn klasgenoten krijgen hun examens terug en als ze niet genoeg punten hebben dan kunnen ze een bijkomend practisch werk maken. We moeten niet meer tot 12u blijven, dus na het school ga ik met mijn klasgenoten naar het plaza (ik vind het echt leuk om eens een school in het centrum te hebben =)) om terere te drinken.
Dinsdag 4 november was het Expo van de wetenschappen op school in de turnzaal met allemaal versierde standjes van leerlingen. Ik heb geholpen met het standje van ‘soja’. (herinner de spreekbeurt in de klas) De leerlingen krijgen punten voor hun standje en het beste krijgt ook een prijs. Om de versiering ervan te betalen, mogen ze producten verkopen (zo verkochten mijn klasgenoten van het standje soja empanadas van soja en groententaart met soja)
In de namiddag zijn Niko en Ynske naar mijn huis gekomen en hebben we een beetje in Ñemby centrum rondgehangen.
Woensdag 5 november in de namiddag met Rossana en Gladys, twee klasgenoten, weer meegegaan naar de faculteit rechten in Asuncion om hen in te schrijven. Ze moeten heel de vakantie elke dag in de namiddag naar daar om lessen te volgen. In februari (einde van de zomervakantie) moeten ze dan een toegangsexamen doen.
Donderdag 6 november kregen we op school een test om in te vullen om je studiekeuze te bepalen...echt lachen, maar dat is dan ook de enige voorbereiding die ze hier geven voor de bepaling van hun studiekeuze. Vroeger met Jana uit school weggegaan om een beetje in Ñemby te gaan shoppen.
In de namiddag naar Jadiz (klasgenote) gegaan om haar te helpen met een Engels huiswerk. Emerson, Hector en Chavo waren daar ook. Daarna nog naar de gym met Jana en Golf.
Vrijdag 7 november in de namiddag een ijsje gaan eten in Ñemby met Noelia, Violetta, Gloria, Adriaan en Juan-Jose (allemaal uit mijn klas).
zaterdag 8 november moest ik met wilfrida, mijn AFS verantwoordelijke, gaan praten bij haar thuis... Ze deelde me mee dat ik weer van familie moest veranderen! Jawel, eerst zei ze dat ik niet zo'n goed contact had met mijn familie, dat ik niet genoeg deelnam aan hun gezinsleven en dat ik teveel weg was... Ik weet dat ik niet veel met mijn broers en zus optrek, maar het enige dat zij doen is televisie kijken, daarvoor ben ik niet naar Paraguay gekomen. Maar dat bleek niet de reden dat ik moest veranderen. Mijn mama heeft een nonkel met een heel groot kankergezwel in zijn lip (ik heb het gezien, het ziet er verschrikkelijk uit) en zij moet met hem naar Argentinie gaan voor een operatie; het kan enkele maanden duren eer alles achter de rug is. Mijn vader reist veel voor zijn werk en tijdens die reizen gaan mijn broers en zus dan bij hun tante logeren, en het is niet de tante die gekozen heeft voor een AFS student, bijgevolg kan ik daar niet blijven.
Ik heb zeker 2u zitten wenen bij Wilfrida thuis! 'k Was zo verrast omdat ik vond dat net alles zo goed ging.
In de namiddag ben ik dan samen met Jana, David en Jorge (jongens uit mijn klas) naar Gloria's thuis gegaan (klasgenote) en hebben we daar zitten babbelen en drinken. Deed echt goed om er niet te veel aan te denken...
Toen ik 's avonds thuiskwam zijn we met de hele familie pizza gaan eten omdat Hernan weer geslaagd was voor zijn examen van Engels. 't Was heel gezellig en ik voelde me echt wel een deel van het gezin, jammer dus dat ik moet veranderen...
Zondag 9 november vroeg opgestaan en met mijn ouders, Emilce en Hernan met de auto naar Villa Florida te gaan, dat is een 'kustplaatsje' aan een grote rivier. Blijkbaar hebben alle rijken uit Asuncion daar wel een 2de huisje, mijn familie is er eentje aan het bouwen... Mijn papa heeft ons daar afgezet en is dan naar een vergadering voor zijn werk gegaan, terwijl wij het eten klaarmaakten (BBQ). Toen mijn papa terug was, een beetje rondgereden in het centrum, en naar de rivier gaan kijken (het strand stond helemaal onder water, omdat het hier veel geregend heeft). Op de terugweg veel foto's getrokken, zo'n mooi landschap!!!
's Avonds nog mee met Emilce naar een verjaardagsfeest van haar klasgenoot gegaan die bij ons in de buurt woont.
Maandag 10 november: gisterenavond hoorde ik wilfrida bellen naar mijn ouders, maar mijn mama had niets gezegd over dat gesprek, dus deze morgen vroeg ik haar voor ik naar school ging, wat er nu ging gebeuren... of wilfrida een nieuw gezin ging zoeken. Mijn mama zei doodleuk dat ze al een gezin had en dat ik deze namiddag al ging veranderen! Een beetje verbouwereerd naar school vertrokken... ik vraag me af wanneer ze van plan was dat dan wel te vertellen! Na school waren mijn ouders niet thuis. Ik zei tegen Hernan en Aurelia (de meid) dat ik dan maar ging beginnen inpakken, en zij vielen ook compleet uit de lucht. Niemand wist dus iets... Rond 16u kwam Wilfrida mij ophalen... mijn ouders waren ondertussen weer thuis. Afscheid van hen genomen, van Aurelia, van Hernan die aan het wenen was en Emilce en Osvaldo waren ineens niet thuis (de hele tijd dat ik hier was, zitten die elke namiddag voor de tv en net deze namiddag waren ze weg...=))
Ok, vol spanning op weg naar mijn nieuw gezin. Ik was eigelijk niet echt zenuwachtig (zoals de eerste keer dat ik veranderde, jaja, ik begin er blijkbaar al gewoon aan te worden...). Ik woon nu eens aan een andere kant van Ñemby op de weg naar San Lorenzo. Niet meer aan de grote weg naar Asuncion (Acceso Sur). Zo'n kwartiertje wandelen naar het centrum. Ik woon in een gezin waar 2 jaar geleden ook een Belgisch meisje woonde, Griet. Mijn nieuwe gastvader heet Pastor en mijn gastmoeder Emilia en ze hebben voor het huis een despensa, een klein winkeltje waar ze vanalles verkopen. Ik heb een gastbroer Lisandro die in Spanje werkt, een broer Oskar die overdag werkt en 's avonds naar de unief gaat (tevens het vriendje van Griet! Hij is zelfs al naar Belgie gegaan), een zus Alma 20 jaar (of haar bijnaam Prince) die 's morgens naar de unief gaat (verpleegkunde) en een broertje Junior van 13 jaar die er van houdt om mij te doen verschieten.
Dinsdag 11 november ben ik in de namiddag thuisgebleven. Ik moet me weer opnieuw aanpassen aan een nieuw gezin, maar ik voelde me hier direct welkom. 't Is leuk om een oudere zus te hebben!
Woensdag 12 november: op school zijn de examens nu definitief gedaan, heel de voormiddag dus op een bankje in de schaduw terere gedronken met een paar klasgenoten...
In de namiddag ben ik naar de gym gegaan met Jadiz en daarna bij haar thuis terere gaan drinken. (Ze woont dicht bij de gym)
Donderdag 13 november na 'school' met Jana en Golf ijs gaan eten. In de namiddag met mijn gastmoeder gaan wandelen (dat doet ze elke dag, ze is op dieet en moet elke dag gaan wandelen van haar dokter, omdat ze problemen heeft met haar gezondheid) Samen met haar op bezoek geweest bij haar vriendin... was redelijk saai, want ze spraken veel guaranie en jah, twas geroddel over mensen die ik niet ken =)
Daarna naar school voor de exibicion de gimnasio, een beetje een schoolfeest met dansjes, maar ook levende pyramides en salto's per klas, dat is hun examen van LO. 't was echt wel mooi om te zien (vooral de levende pyramides, amai!) Jammer genoeg heb ik mijn klasgenoten niet zien dansen... ze moesten pas om half 11 dansen en ik moest om 10u thuis zijn (ja, inderdaad, ik mag een uur later wegblijven dan in mijn vorig gezin =))
Vrijdag 14 november was er echt niets te doen op school, dus met mijn klasgenoten naar het Plaza gegaan. Ze besloten om allemaal samen naar het huis van Rodolfo te gaan. Daar allemaal stoelen in de schaduw gezet, muziek buiten, gedanst... Voor de jongeren hier is het blijkbaar normaal om een feestje te houden op de middag =D
Om 13u samen met Joji en Jorge naar huis gewandeld.
Daarna met Alma naar de gym gegaan en weer mee met Jadiz om terere te drinken.
's Avonds de bus genomen naar Ypane, naar het huis van Gozde gegaan. Nico en Frauke waren daar ook, weer eens bijgebabbeld.
Zaterdag, 15 november met Alma en Rossi, een buurmeisje naar de kapper in San Lorenzo gegaan. Ik ben meegegaan voor een manicure =) (dat kost hier nog geen euro!). Daarna nog een ijsje gegeten en een bezoek gebracht aan een vriendin van Alma.
Zondag, 16 november was het nogal een saaie dag. In de namiddag met Alma en Rossi naar Ñemby gegaan en een beetje gewinkeld. Toen we terug naar huis wandelden, was er een ongeluk gebeurd tussen een auto en een brommer. 't Zag er heel erg uit... Alle mensen stopten om te kijken (Alma en Rossi wouden ook blijven kijken, ik voelde me echt beschaamd!), sommigen stonden te filmen met hun gsm wanneer de politie en de ziekenwagen kwamen, echt 't was precies een openluchtshow!
Maandag, 16 november weer naar school voor niks en daarna op het plaza rondgehangen. Toen ik naar huis wandelde, ontdekt dat Jose, een klasgenoot, dicht bij mij woont, dus een beetje bij zijn thuis zitten babbelen.
In de namiddag met Alma naar de gym (zoals altijd waren Jadiz, Jana en Golf daar ook)
Dinsdag 17 november met Jadiz een beetje gewinkeld in Ñemby en daarna terere gedronken met onze klasgenoten op het Plaza (iedereen gaat nog naar school voor een uurtje en daarna verplaatsen ze zich naar het Plaza). We zaten daar gewoon toen de politie kwam, ze vroegen onze cedula's (identiteitskaarten) en al diegenen die dat niet bij hadden, moesten meegaan naar het politiekantoor (ja, de politie houdt er niet van dat scholieren hier rondhangen!) David en Adriaan waren een grote mond aan het opzetten en bijgevolg werden ze dus ruw meegenomen naar het comisaria (het was echt overdreven!) Al mijn klasgenoten verontwaardigd en ze zijn solidair gaan postvatten voor het politiekantoor... Iemand van het de directie van het school kwam (we stonden daar allemaal in schooluniform) en die is het dan maar gaan regelen. (Het heeft toch zo'n 2u geduurd). Daarna waren David en Adriaan natuurlijk helden =D
In de namiddag met Alma naar Ñemby centrum gewandeld om Ynske op te halen. Een ijsje gegeten en samen naar mijn thuis gewandeld. Ynske kwam mijn nieuwe huis eens met een bezoekje vereren...
Woensdag 19 november weer naar school, daarna met een paar klasgenoten ons in de auto gepropt van Rodolfo's vader die ons naar het huis van Gloria heeft gebracht. Bij Gloria's thuis weer een 'fiesta'. Mandioca en worstjes op de BBQ als middagmaal en weer zo'n 12l bier =D
Rond 16u naar huis gegaan, weer met veel te veel mensen in een auto gepropt, Hector reed (mijn klasgenoot, hij is nog aan het oefenen voor zijn rijbewijs, maar hier is dat precies niet zo belangrijk), typisch Paraguay dus...
Donderdag, 20 november 'vroeger' uit school weggegaan en samen met Jana haar oude familie gaan bezoeken (ze komt nog steeds goed met hen overeen, ik weet eigelijk nog altijd niet goed de reden dat zij veranderd is..)
In de namiddag weer naar de gym met Jadiz (ik begin er al veel nieuwe mensen te kennen)
Zaterdag, 22 november had ik echt een baaldag. 's Avonds met Alma meegegaan naar het huis van haar vriendin in San Lorenzo. Drie zussen, Karina (15 jaar), Lorena (23, met een dochtertje van 3 jaar) en Mela (23 jaar met een zoontje van 7 jaar en een dochtertje van 3 maanden) die nog bij hun ouders wonen. Heel de avond buitengezeten, gebabbeld, gedronken. Erg vriendelijke mensen! Om half 2 gaan slapen, een bed gedeeld met Karina.
Zondag, 23 november daar nog de hele dag gebleven. Die meisjes zijn zo aardig! Met Karina naar de supermarkt gegaan en het middageten klaargemaakt. Daarna in de slaapkamer zitten babbelen met de ventilator volle bak (buiten was het zo'n 37 graden). Met Karina bij haar buurjongen op bezoek gegaan. 's Avonds pas om 20u naar huis gegaan.
Maandag, 24 november niet naar school gegaan, maar een beetje in Ñemby rondgehangen met Jana, Violetta, Diego en Adriaan en daarna naar Gladys huis gegaan.
Dinsdag, 25 november in de namiddag naar Ypane gegaan, naar Ynske thuis. Niko, Jana en 3 andere Duitse jongens (uit Asuncion) waren daar ook. Terere gedronken en volleybal gespeeld. 't was super warm, bijgevolg ik nat in het zweet!)
's Avonds met Alma en Rossi terere gedronken op het dakterras bij ons thuis (mijn favoriete plek, zo'n mooi uitzicht!)
Woensdag, 26 november 's avonds naar de verjaardag van Natalia gegaan, mijn klasgenote. Op het Plaza afgeproken met Jorge. We hebben eerst de bus naar Gloria's huis genomen om haar te gaan uithalen. Gelukkig heeft haar papa ons dan gebracht naar Natalia's huis. Veel gedanst. Om 2u heeft Gloria's papa ons naar Ñemby centrum gebracht met de auto. Van daar heb ik dan een taxi genomen naar huis samen met William (die woont nog een stuk verder dan mij). In mijn nieuw gezin mag ik alleen uitgaan (de enige voorwaarde is dat ik met de taxi naar huis kom of dat iemand me thuis brengt) tot wanneer ik maar wil =)
Donderdag, 27 november met Ynske met de bus naar het AFS kantoor gegaan. Daarna nog een bus verder genomen naar het echte centrum van Asuncion. Op het plaza de los heroes gegeten en een beetje rongewandeld in het stad en naar de rivier. Zo'n contrast, het paleis van de president staat daar en dan aan de oevers heb je de krottenwijken!) Daarna met de bus naar Mercado 4 om een beetje te winkelen. 't Was weer een snikhete dag.
Vrijdag, 28 november was het officieel de laatste dag school met een misviering in de kerk van Ñemby. Nog lang op het Plaza rondgehangen en terere gedronken en daarna naar het huis van Rodolfo gegaan met een heleboel klasgenoten. Weer worstjes op de BBQ, muziek en stoelen in de schaduw. Rond 15u30 doorgegaan met Jadiz, Diego en David.
's Avonds naar het huis van Jana gegaan.
Zaterdag, 29 november: toen ik in de namiddag van de cyber kwam en voorbij het Plaza kwam, heb ik Aurelia gezien, de meid van mijn oude thuis. Veel bijgebabbeld en dan zei ze dat ze me iets moest vertellen: wat blijkt?? Mijn ex-moeder gaat helemaal niet reizen met haar nonkel (hij gaat gewoon in Asuncion geopereerd worden)! Dat was een excuus om me van gastgezin te doen veranderen! Blijkbaar stoorde het haar en mijn zusje enorm dat ik elke namiddag weg was... in plaats van me daar iets van te zeggen!!!! En het ergste is dat Wilfrida (mijn AFS verantwoordelijke) ook wist dat dat niet waar was en daar gewoon over meegelogen heeft! Gelukkig dat ik nu in een goed gezin ben, waar ik me heel goed voel...
Zondag, 30 november waren Alma en ik uitgenodigd door de nonkel van Mela (Alma's vriendin) om mee te gaan naar een verjaardagsfeest in San Bernardino (een stad aan een heel groot meer). Het bleek een 15de verjaardag van een jongen, met middageten en er was ook een zwembad. Alma en ik hebben ons redelijk verveeld omdat de mensen daar oftewel 15 jaar ofwel 40 jaar waren. Gelukkig was er het zwembad, 't was 37 graden! Paraguayanen zwemmen trouwens met kleren aan...
Daarna nam John (de nonkel) ons mee naar een andere plek aan het meer, waar zijn twee vrienden waren met een jet ski... Jaja! Achterop de jet ski over het meer! Echt super machtig... Lang aan het meer gezeten... tot zonsondergang (die prachtig was over het meer). In het donker nog eens een laatste ritje gemaakt achterop de jet ski (was heel mooi met alle lichtjes langs het meer) en daarna naar huis gegaan. De man met de jet ski was erg vriendelijk, heeft al veel meegemaakt in zijn leven en heeft al veel van de wereld gezien, daarom had hij veel verhalen te vertellen!

oktober (2)

Het is hier lente, maar echt al warm. Warme dagen worden hier afgewisseld met een hele dag regen. Dan wordt alles afgelast (niemand moet naar school) en is het dus eigelijk een hele dag vervelen.
Donderdag 16 oktober was het de verjaardag van mijn papa. 's Morgensvroeg iedereen zijn bed op om te zingen en cadeaus te geven, ik heb hem Stella Artois gegeven. (Dat kun je hier in de winkel kopen, voor alle duidelijkheid: dat bier wordt wel in Argentinie gebrouwen) Ik had geen school (het was een regendag =)) dus heb ik geholpen met het feestmaaltijd klaarmaken, BBQ met heerlijke chocoladetaart. De familie kwam 's middags eten, 3 nonkels, 2 tantes, een neef en 2 nichtjes. Het was een familiefeest zoals we dat in Belgie ook kennen...
De volgende week me echt verveeld in de namiddagen!
Donderdag 23 oktober ben ik samen met Jana en Golf (de andere afs studenten in Nemby) naar het shoppingcenter Mcal. Lopez geweest. Dan vergeet je even dat je in Paraguay bent =) Heel Europees, veel grote merken en de prijzen zijn vergelijkbaar met onze prijzen. Dan toch liever shoppen in de Mercado 4, goedkope en even mooie kleren.
Vrijdag 24 oktober was er een AFS avondmaal om de 45ste verjaardag van Afs Paraguay te vieren. Ynske is in de namiddag naar mijn huis gekomen en dan hebben we samen de bus naar haar thuis in Ypane genomen. Ons klaargemaakt en net toen we wouden vertrekken naar Ñeca’s huis (de AFS verantwoordelijke van Ypane) begon het natuurlijk te onweren. Samen onder de paraplu dan maar. Met een minibusje zijn we (alle AFS studenten van Ypane, Ñemby en Guarambare) dan naar Lambare gereden, naar een yacht en golfclub, chique bedoening dus. Veel andere AFS studenten en vrijwilligers teruggezien. Tijdens het eten was er een prijsuitreiking. Bij het binnenkomen kon je een kaartje met je naam en adres in een doos steken. In Belgie heb ik natuurlijk nooit geluk met zo’n dingen, daarvoor moest ik blijkbaar naar Paraguay komen! De presentator zei mijn naam, blijkbaar meerdere keren, maar ik had het echt niet door tot Jana mij kwam waarschuwen. Hij sprak Vanhaverbeke heel vreemd uit, daarmee =). Uiteindelijk ben ik dan op het podium gegaan, de presentator wou dan dat ik mijn naam eens correct uitsprak, heel de zaal aan het lachen omdat hij het zo raar had uitgesproken. Ik heb jammer genoeg geen auto gewonnen ofzo, maar 100 000 gs aan saldo voor mijn gsm (waar ik natuurlijk wel blij mee was!) Een paar Paraguayanen kwamen acheraf met me praten, omdat ze door mijn ‘podiumoptreden’ (hmhm =)) wisten dat ik van Belgie was. Heel raar om Nederlands te praten met een Paraguayaan.
Daarna was het nog een fuif. Ñeca wou om 3u doorgaan, wat tot veel protest leidde, maar uiteindelijk zijn we dan maar braaf meegegaan. Bij Ynske blijven slapen (als ik wil uitgaan, moet ik bij iemand anders blijven overnachten... huisregel)
Zaterdag 25 oktober was het weer tijd voor regen na een paar snikhete dagen. ’s Avonds was er een storm, electriciteit viel uit en met de hele familie samen in de woonkamer zitten wachten tot de tormenta voorbij was (’t Was toch redelijk beangstigend, omdat we de dakpannen van het dak hoorden waaien) Nog tot maandagavond zonder electriciteit gezeten. Was best wel leuk, omdat mijn broers en zus dan eindelijk eens iets anders deden dan tv kijken!
Zondag 26 oktober zijn we naar de familie in Guarambare gegaan en ’s avonds ben ik naar een Clausura de Danza (een dansoptreden van een dansschool) van Rebeca, een klasgenote gegaan. Rebeca’s broer is Jadiz en mij komen ophalen. ’t Was echt mooi: paraguayaanse dans, arabisch, jazz, klasieke dans.
Examens zijn begonnen. Terwijl mijn klas examen maakte, heb ik meestal op een bankje met Jana zitten babbelen of de krant gelezen. (Tot ongenoegen van de directeur...) Bij examens moet je niet hetzelfde voorstellen als bij ons, eigelijk gewoon een toets, want daarna hebben ze nog les. Ik heb het examen plan optativo meegedaan (dat zijn vraagstukken), ik kon 3 van de 7 vraagstukken oplossen (ik schaam me ervoor, maar hoofdrekenen is echt een ramp geworden!), het examen Engels (het waren meerkeuzevragen, echt super simpel en de antwoorden werden gewoon door de klas geroepen!) en het examen wiskunde (afgeleiden, ze mochten een blad met hun formules gebruiken. Ik had dat niet, maar vroeg aan de leerkracht of ik toch mocht meedoen... amai, ze keek me nogal spottend aan! Een week later kregen we dat examen terug en ze riep me naar voor... ik had alles juist en moest naast haar komen zitten, omdat mijn klasgenoten nog voor taak een paar oefeningen moesten maken en ze wou niet dat ze van mij afkeken. Jah, ik was klaar, ben naar buiten gegaan en dan kwam de helft van de klas naar buiten met zijn blad om te vragen of ik dat niet even snel wou maken... Het viel echt niet op denk ik (hmhm =))
Woensdag 29 oktober een bezoekje gebracht aan Ynske in Ypane en daarna nog even naar een verjaardagsfeestje gegaan van het dochtertje van Nico (andere AFS student)'s prima gegaan.
Donderdag 30 oktober heb ik met een groepje van mijn klas meegedaan met een spreekbeurt over soja voor wetenschappen. De directeur kwam net kijken! (Nu heeft hij me weer graag, omdat ik meedoe met de les, hehe =)) Ik moest echt niet veel zeggen, maar ik had wel de moeite gedaan het vanbuiten te leren. Toen ik mijn stukje had opgezegd, begon heel de klas te applaudiseren... ik werd knalrood natuurlijk!
’s Avonds naar het verjaardagsfeestje van Grecia, mijn nichtje gegaan.
Vrijdag 31 oktober ben ik in de namiddag met mijn familie naar Argentinie vertrokken op familiebezoek. Het is niet echt familie, ik weet niet hoe het juist zat =) Onderweg gestopt om gigantische hoeveelheden eten in te slaan (het is in Argentinie blijkbaar goedkoper).
De familie woont in de Argentijnse Chaco op een boerderijtje, echt afgelegen, maar zo’n mooie omgeving! Zaterdag is het de eerste verjaardag van Lisandro (het neefje zal ik maar zeggen). De eerste verjaardag wordt hier altijd uitgebreid gevierd. ’s Avonds in huis aangekomen en meegeholpen met het klaarmaken van een grote hoeveelheid milanesa (gepaneerd vlees) voor de verjaardag. De familie was echt heel hartelijk, zo’n gastvrijheid!
Een bed gedeeld met Emilce.
Zaterdag 1 november zou normaal de verjaardag zijn, maar het is uitgesteld tot morgen omdat het heel de dag regende en de verjaardag zou buiten zijn... De dag doorgebracht met samen met mijn gastmoeder en mijn 'oma' kleine empanada’s te rollen (ook voor de verjaardag). Daar ben ik nu toch echt wel goed in geworden!
’s Avonds met heel mijn Paraguayaanse gezin de woonkamer ingepalmd om naar een Paraguayaanse zender te kijken. Blijkbaar is er elk jaar op deze dag een solidariteitsprogramma om geld in te zamelen voor gehandicapte kinderen. ’t Is een show met beroemde Paraguayanen die aan de telefoon zitten, zangerd die optreden en getuigenissen van moeders en gehandicapte kinderen. Het doel was 4 miljard gs inzamelen, maar ze hebben 3 miljard gehaald. Het was wel een beetje oversentimenteel (de presentator die zit te huilen), maar het ontroerde me wel =)
Zondag 2 november regende het nog steeds ’s morgens, maar gelukkig klaarde het tegen de middag wel op. Er waren veel mensen in huis voor de voorbereiding van de verjaardag...
Het ‘Argetijnse boerenleven’ ontdekt...Koeien zien binnendrijven in hun stal, kippen zien slachten en pluimen en kaas zien maken. ’t Is hier echt een prachtig landschap!
Rond 17u begon de verjaardag van Lisandro. Veel hapjes gegeten, die we het hele weekend aan het maken waren (milanesa, empanada’s, pizzastukjes, sopa paraguaya, broodjes) We konden niet lang blijven, want de rit terug duurt zo’n 3u. Aan de Argentijnse-Paraguayaanse grens miste mijn paspoort blijkbaar een handtekening... heeft mijn papa die ambtenaar een beetje geld gegeven om ons toch door te laten... jaja, de eerste corruptie die ik hier met eigen ogen zie =)

oktober

In de voormiddagen ga ik naar school. Het vroege opstaan (6u) wendt wel al...ik begin hier zelfs een ochtendmens te worden (heeft misschien ook wel te maken met het feit dat ik hier ten laatste om half 10 in mijn bed lig tijdens de week =))
Op school begin ik de lessen te volgen, m.a.w. ik kopieer net zoals de rest het bord of als de leerkracht dicteert, onderneem ik een poging om dat op te schrijven (tot groot vermaak van Gladys die dan mijn fouten verbeterd). Het zijn voornamelijk wiskunde, fysica, plan optativo (vraagstukken) en engels waar ik echt bij kan volgen. De anderen vinden dat moeilijke vakken, maar ze krijgen dan ook alleen de formules en geen uitleg hoe ze daar aan moeten komen, echt, ik zou het ook niet snappen.
Voor de rest vind ik de andere vakken (zoals antropologia, historia, politica en sociologia) ook best wel interessant (hoewel ik er niet altijd veel van versta), zo leer ik meer over de cultuur in Paraguay.
Veel van mijn klasgenoten zijn trouwens 18 jaar of ouder... en ik die dacht dat ik bij jongere mensen in de klas ging zitten!
We hebben ook wel vaak een vrije dag, niemand die dan juist weet waarom, maar ik vind dat best leuk! Hernan heeft ondertussen al laten weten dat hij ook naar een ‘Colegio Nacional’ wil i.p.v. naar een ‘Colegio Privado’ –zoals Osvaldo, omdat ik zoveel vrije dagen heb. (Maar dat willen mijn gastouders absoluut niet, nationale scholen zijn gratis, en blijkbaar niet zo goed als de privescholen.)
De namiddagen probeer ik zo veel mogelijk te vullen. Ik wil niet elke dag voor de tv zitten zoals mijn ‘hermanitos’.
De huisregels leren kennen door een klein ‘incidentje’...Vrijdag (3 okt) ben ik ’s avonds met Rossana en Gladys (twee vriendinnen uit mijn klas) ‘op stap gegaan’ in Ñemby. Ook even naar het schoolfeest geweest van het nichtje van Gladys – Michaela-, dat was een miss en misterverkiezing en optredens. Ze vroegen of ik daarna mee wou met hen naar een motoroptocht (Gladys is echt zot van motors), maar ik had eigelijk totaal geen idee wanneer ik thuis moest zijn (ik had het daar nog niet echt met mijn gastouders over gehad) dus heb ik dat maar gelaten. Jorge, de vriend van Gladys, heeft me met zijn brommer thuisgebracht (we reden door een rood licht, zegt Jorge: “Ja, ’t was rood, maar ... we zijn in Paraguay” Gladys had hem nochtans verplicht voorzichtig te rijden). Het was nog maar half 10, maar iedereen lag al in bed, alles was donker en de poort was op slot. Uiteindelijk kwam mijn papa dan de poort en de deur opendoen (veel sloten hier). Hij was niet kwaad ofzo, maar ik voelde me wel schuldig. En dat schuldgevoel werd alleen maar groter toen Gladys mij rond 11u belde op mijn GSM! Blijkbaar had ik de sleutels van haar huis, die ik voor haar in mijn handtas had gestoken, nog en konden ze dus niet binnen. Ze kwamen met z’n drieen op de brommer (Gladys, Rossana en Jorge). De honden natuurlijk aan het blaffen (we hebben er 3: Milly, een klein hondje –zo eentje als tante Magda heeft =); Caeser, een Duitse herder; en Rino, een redelijk grote hond. Alleen Milly mag binnen in huis) Ik op het terras van onze slaapkamer, van plan om de sleutels te gooien, over het terras en de poort naar Gladys...maar ik ben het...dus de sleutels belanden tegen de electriciteitsdraad boven het terras en de sleutels vielen dan ook bijgevolg loodrecht op het terras!! (En ja, zij hebben daar nog lang mee zitten lachen...) Ik ben naar beneden gegaan en probeerde de voordeur open te doen, dat lukte mij niet. Dan ben ik maar mijn papa gaan wakker maken, die dan de deur heeft geopend (hij was nog steeds niet kwaad, maar ik voelde me heel schuldig!!)
De volgende morgen een gesprek gehad met mijn gastouders, ik mag ’s avonds tot 21u uitgaan, omdat zij dan gaan slapen en de deuren sluiten. Ik mag later weggaan, maar dan moet ik bij iemand anders blijven slapen... tof tof dus (sarcastisch te lezen weliswaar)
De zaterdagvoormiddag (4 okt) kwam Carmen, het nichtje. Samen de mama en Aurelia geholpen met het middageten (gnocchi’s rollen op zo’n houten plankje en groenten snijden). ’s Avonds ben ik met de bus naar Ypane gegaan (wat mijn moeder wel gevaarlijk vindt, maar ik heb haar verzekerd heel voorzichtig te zijn. Ik wil namelijk niet heel het jaar elke avond in huis doorbrengen), naar Gozde’s huis (het Turkse meisje) om hamburgers te eten (het was hamburgeseada). Alle AFS’ers van Ñemby en Ypane waren daar. ’t Was fijn om ze nog eens te zien...Om 20u30 moest ik wel al terug de bus naar huis nemen (herinner de ‘regel’), maar blijkbaar komen er niet veel bussen langs op dat uur...
De zondag (5 okt) met Hernan naar een hamburgeseada op de school van Hernan en Emilce gegaan (die school is heel dicht bij ons huis). Lily (mijn gastmoeder) en Emilce waren daar aan het helpen. Meuri (mijn vorige zusje) was daar ook, ze negeerde me en begon te fluisteren met haar vriendinnetjes, best wel een beetje pijnlijke situatie dus =)
Dinsdag (7 okt) ben ik samen met Jadiz (mijn klasgenote met wie ik elke dag samen de bus naar school neem) naar Lauro’s huis gegaan (klasgenoot). Normaal gezien gingen Catalina en Rebecca ook komen om volleybal te spelen (je hebt hier overal volleybal en voetbal terreintjes), maar ze hadden afgezegd. We hadden de bus genomen tot zover we konden en dan moesten we wandelen (Lauro was ons wel aan het opwachten)...en we hebben nogal gewandeld! (Nu snap ik waarom vrienden hier elkaar niet zoveel thuis opzoeken...) Het was echt ver en een doolhof van straten (met niet veel huizen). Bij zijn thuis terere gedronken (had ik echt wel nodig!), gebabbeld, naar een telenovelle gekeken (tv stond buiten en zoals bij de meeste Paraguayanen ook aan overdag). Ook beetje rondgewandeld in zijn buurt (eigelijk verbaas ik me al niet zoveel meer over het landschap, terwijl het toch elke keer zo mooi is). Rond half 5 naar huis vertrokken. Jadiz en ik moesten alleen naar de grote weg terugwandelen, we zijn maar een keer verdwaald en hebben maar twee keer de weg moeten vragen =). Jadiz had een beetje schrik, we konden overvallen worden...Tsja, zij kent haar land beter dan ik zeker, maar ik vond het toch een beetje paranoia =D
De volgende dag (8 okt) naar Jadiz’ huis gegaan. Zij woont gelukkig dicht bij mij (ik moet alleen de grote weg oversteken en een straat doorwandelen). Ik verschiet er toch elke keer weer van in wat voor arme huizen mijn klasgenoten wonen...maar ik zit dan ook op een nationale school (ik wil niet denigrerend klinken ofzo)
Donderdag (9 okt) naar Ñemby centrum gegaan, Jana was me daar aan het opwachten. De bus naar haar huis genomen. (Het was de eerste keer dat ik haar huis zag) Daar terere gedronken en gebabbeld. De bus terug genomen naar het centrum. We gingen normaal dezelfde bus nemen als de studenten uit Ypane om naar een dansles ‘savonds te gaan (ons systeem: een SMS sturen als je vertrekt en zeggen op welke bus je zit en dan laten rinkelen als je bijna bij de plaats bent waar de andere opstapt. Is de enige manier waarop je op dezelfde bus geraakt zonder af te stappen, omdat er zoveel bussen en lijnen passeren) Er zat toch een foutje in het systeem en Jana en ik zaten op een andere bus, maar uiteindelijk hebben we het gevonden. Vrienden van Gozde’s ouders hebben een dansacademie en bieden alle AFS’ers gratis lessen aan (dinsdag is het arabisch, donderdag hip hop en vrijdag Latino – eigelijk interesseert alleen vrijdag me =)) Vandaag dus hip hop... was echt lachen!!! (ik heb er niet zoveel talent voor) Gozde, Paola (dat is de zus van Gozde), Nico en Annibal (zijn gastbroer) en Leo waren er ook. Ik was gelukkig op tijd terug thuis.
Zaterdag (11 okt) was Carmen er weer. Met Hernan en Carmen gevoetbald (ze willen het me perse leren...nog iets waar ik niet veel talent voor heb jammer genoeg) en weer geholpen met het middageten klaar te maken (mijn gastmoeder apprecieert het dat ik help. Ik doe ook vaak de afwas en ik moet mijn eigen kleren uit de wasmachine halen, ophangen en strijken. Ik moet mijn bed opmaken en mijn kast (die ondertussen een beetje te klein begint te worden voor al mijn spullen) op orde houden) In de namiddag mee Hernan gaan wegbrengen naar zijn Engelse les in San Lorenzo en dan met m’n mama Lily en Carmen naar een ‘dierenwinkel’ gegaan. Ze verkochten vissen, vogels, kuikens, konijnen en cavia’s. Wij gingen voor de kuikens, maar ze hadden de juiste niet. (Ik begin eindelijk door te hebben wat mijn ouders doen, mijn papa is chemisch ingenieur en controleert water. Naast ons huis hebben ze een ‘bedrijfje’ waar Victor producten maakt om water te reinigen en dat naar de klanten brengt. De moeder is de boekhoudster. Ze houden ook veel kippen en daarvan verkopen ze de eieren.) Het zal in Belgie ook wel zo zijn, maar de dieren zaten samengepropt in kale kooien.
Hoewel het ’s avonds voetbalmatch Paraguay- Colombia was op tv en dus iedereen weer voor de tv zat en er dus weer veel geweerschoten en getoeter was op straat, vroeg gaan slapen...(Paraguay is gewonnen, voor degenen die het wel iets interesseert)
Zondag (12 okt) naar de familie gegaan in Guarambare. Het was in de cancha te doen (voetbalveld). BBQ gegeten (lees: enkel mandioca en vlees- hetzelfde dat ik hier elke dag op mijn bord krijg =) Het klinkt misschien verwend, maar ik mis vlees op mijn bord zonder massa’s vet en vlees aan) Familie is wel aardig, maar praat voornamelijk Guaranie, waar ik nog niet veel van versta...
Daarnaast ga ik in de namiddag ook soms naar de gym. Ik ging eerst met mijn broers, maar nu ga ik meestal met Jadiz. Jana en Golf zijn daar dan ook meestal (zij gaan bijna elke dag, maar daar heb ik net niet genoeg discipline voor =))

foto's

Ik weet niet hoe ik het heb klaargespeeld, maar blijkbaar staan mijn foto's op mijn space.
Allen daarheen dus! =D

Buenos Aires

Ik heb thuis een computer, maar geen internet, dus als ik tijd heb dan schrijf ik mijn bericht op de computer, zet ik dat op mijn mp3 en later kan ik dan in het cyberlokaal dat op mijn blog zetten. Daarom dat mijn berichten nu zo lang zijn =D

donderdag, 25/09:
Vandaag vertrokken met Emilce en Lily naar Argentina naar een "festival de danza" (interantionale wedstrijd) waar mijn zus met haar dansacademie "Danzar" gaat optreden.
De bus vertrok om 12u in Asuncion. Er zijn 3 dansacademies vertegenwoordigd op de bus. Ik zat in de bus naast een moeder van een meisje van de andere academie (Stylo's) en achter mij zaten mijn moeder en Emilce. Veel meisjes zijn alleen, maar er zijn toch ook een paar moeders mee (om te helpen bij het klaarmaken voor het dansen), en de dansleerkrachten natuurlijk.
Om 14u waren we bij de Paraguayaans-Argentijnse grens. Daar hebben we drie uur en een half moeten wachten, omdat de documenten van een meisje niet helemaal in orde waren (denk ik toch, dat is wat ik heb begrepen). De moeder naast mij zei dat het niet normaal is dat je zo lang moet wachten bij de douana, maar Claudia, de reisleidster, zei dat dat nu eenmaal het beleid is van die ambtenaren. Soms laten ze het 3 minuten duren, andere keren 3 uur!!
We reden Argentinië dus binnen toen het al bijna donker was (Rond 18u is het hier al donker).
Gestopt in een tankstation voor het avondmaal. En om 20u gingen de lichten in de bus uit, verbazingwekkend genoeg was het heel de nacht stil.
Het was zogezegd een luxueuze bus met airconditioning, maar ’t was echt warm in de bus en de wc was walgelijk!

Vrijdag, 26/09:
Om 7u (in Argentijnse tijd, dat is dus +1uur) stopte de bus voor het ontbijt en het toilet. (Iedereen had zijn tandenborstel en handdoekje mee).
Vanaf dan werd er niet meer geslapen. Het Argentijnse landschap bewonderd, heel gelijkend op het Chaco-uitzicht in Paraguay waar we gisteren doorgereden zijn; dor, beetje bomen en struiken, uitgestrekt. Ook af en toe een boerderijtje, beetje landbouw en veeteelt (koeien) maar dat is hier meer de uitzondering dan de regel. Door dit landschap gaat dus een “grote” verharde weg (kun je echt niet vergelijken met een autostrade!) en de meeste wegen die er op uitkomen zijn stofwegen. (Af en toe dan zo’n modern tankstation met shop...best wel een raar zicht)
Rond 13u30 aangekomen in Buenos Aires. Eerste indruk: wat een wereld van verschil met Asuncion!!! Veel hoogbouw, nieuwe en historische gebouwen, brede straten...
Meteen naar het theater gegaan voor het dansfestival. In de bus waren de meisjes zich al aan het klaarmaken (haren in de gel zetten en vlechten maken).
In het theater moeten de deelnemers elk om de beurt, maar wel snel achtereen, optreden voor een jury. In de zaal zaten niet veel toeschouwers. Het is een internationale wedstrijd, maar ik heb alleen maar Paraguayanen en een paar Argentijnen gezien. Er zijn verschillende categorieën, raar genoeg is Paraguayaanse dans daar een van! Ook show, hip hop, modern, arabisch, jazz,... Soms in groep, of duo of solo en in verschillende leeftijdscategorieën. Heel de namiddag dus optredens gezien... meestal een beetje hetzelfde.
Rond 18u was de eerste dag van het festival afgelopen en ontstond er een beetje geruzie met de organisatoren, omdat niet alle deelnemers die voor vandaag geprogrammeerd stonden, hebben kunnen dansen. Emilce danst mee in 4 categorieën en vandaag heeft ze niet kunnen dansen door technische problemen.
Met de bus naar het hotel, maar....het hotel zat vol! Er was wel nog plaats voor de andere academie, maar niet voor de onze. Alle moeders nog meer verontwaardigd, kwaad in de lobby blijven zitten uit protest. Claudia, de reisleidster, heeft een ander hotel gevonden. Onze bagage afgezet (ik slaap op een kamer met mijn gastmoeder en Emilce) en weer de bus op naar een restaurant om avond te eten (ondertussen was het al 23u). Tegen dat we weer in het hotel waren (de bus moest eerst de andere academies bij hun hotel afzetten) was het al half een.
Nog niet veel van de stad gezien, enkel uit de bus.

Zaterdag, 27/09:
Vroeg opgestaan. Ik dacht dat we vroeg moesten vertrekken naar het theater, was ik even “hora paraguaya” vergeten- jaja zelfs in Argentinië =D (Ik word hier echt een ochtendmens!) Na het ontbijt (na 2 maanden nog eens aardbeienconfituur gegeten! In Paraguay eet ik als ontbijt enkel brood met melk) De dansacademie “Danzar” had bijna besloten om niet meer deel te nemen aan de wedstrijd, omdat het zo slecht georganiseerd was gisteren en omdat er bijna enkel Paraguayanen aan deelnemen. Uiteindelijk hebben ze dan toch besloten te dansen.
Rond 10u vertrokken naar het theater. Ik ben mee op deze reis als “asistent” dus de meisjes geholpen met klaarmaken om te dansen. Daarna weer in de zaal gaan zitten. Ik heb Emilce zien dansen in de “danza Paraguaya” en moderne dans. Het wachten duurde wel lang, ondertussen mooie optredens gezien, maar bij de zoveelste traditionele Paraguayaanse dans had ik het wel gezien. Lily ging door een crisis, een zak van Emilce was verdwenen. Het bleek in een tas van een ander meisje te zitten. Ik werd een beetje genegeerd tijdens dit alles. Ik ben dan maar eens buiten het theater gaan kijken op mijn eentje. Het theater bevond zich op een binnenpleintje, echt mooi. Iets gaan eten en daarna een beetje in de winkeltjes rondgehangen. Er was een winkeltje dat eigelijk meer een archief was, ze verkochten oude boeken, prenten, kaarten, tijdschriften, posters, kranten... Echt geweldig!
Toen ik terugging naar het theater (16u) waren de optredens gedaan en begon de prijsuitreiking. Elke deelnemer kreeg wel een prijs, omdat iedereen meedeed in verschillende categorieën en omdat er niet veel concurrenten waren. De dansacademie van Emilce had niet zoveel gewonnen.
Daarna weer laat gaan eten, iedereen moest zich opfrissen in het hotel en ons hotel is redelijk ver van het restaurant.

Zondag, 28/09:
Vroeg opgestaan en ontbeten, om half 8 met de hele groep de stadsbus naar het centrum genomen. Daar beetje rondgelopen, de moeders hebben veeeel foto’s van hun kinderen genomen! De metro terug genomen naar het hotel, dat is heel speciaal voor hun, dus weer allemaal met hun fototoestel, we werden nogal bekeken =).
Daarna rond 11u met de bus naar een pretpark buiten Buenos Aires gegaan. Ik ben niet zo’n grote fan van pretparken, maar ik ben toch maar op de attacties meegegaan. Emilce was nogal slecht gezind en heeft niets meegedaan, Lily daarentegen...blijkbaar zo’n moeder die ‘hip’ wil zijn door overal op te gaan. ’t Was een tikkeltje genant =)
Mijn moeder praat wel niet veel met mij deze reis, ik denk dat ik deze reis meer met andere moeders heb gepraat dan met haar...
Het begon te regenen, alle attracties werden stilgelegd (zo gaat dat hier, je mag dan wel een andere dag gratis terugkomen...) Emilce wou pizza gaan eten, dus hebben we buiten het park in een restaurant pizza gegeten. (Op de Zuid-Amerikaanse manier van hun “wij-delen”cultuur: een grote pizza waar iedereen stukken van neemt)
Het pretpark bevond zich in een gebied, gericht op toeristen. Op een overdekt marktje rondgelopen met souvenirs van Argentinië. Mijn gastmoeder was voor iedereen van het gezin iets aan het uitzoeken.
Rond 15u met de bus terug naar het hotel, waar we een siesta gehouden hebben.
’s Avonds enkel met onze dansacademie pizza gaan eten in een restaurant dicht bij ons hotel. Na het eten nog een avondwandeling gemaakt in de buurt, maar de kinderen waren een beetje moe. (Deze academie heeft leerlingen van 6 tot 15 jaar)

Maandag 29/09:
’s Morgens onze koffer gepakt en ontbeten. Om 9u30 kwam de bus ons ophalen in het hotel, we zijn de andere academies gaan ophalen en daarna naar de haven gegaan (Puerto Morena). Iedereen weer massa’s foto’s aan het trekken...
Daarna heeft de bus ons afgezet, een beetje buiten het centrum, om te shoppen. (Een stad bezoeken is voor de Paraguayanen blijkbaar shoppen...) Ik was Emilce en Lily al meteen kwijt, omdat ze in elke winkel wel iets kochten, dus heb ik maar de rest gevolgd. (Ik heb op deze reis ontdekt dat Emilce echt wel verwend is... haar favoriete woorden “comprame- koop mij” en haar moeder koopt haar wat ze wil. Maar ik heb al gemerkt dat dat precies wel typisch is hier om je kinderen te verwennen) De winkels hebben hier vooral flashy kleren, dus niet echt mijn smaak. Wel een mooie sjaal gekocht en een handtasje.
Om half 3 moesten we terug op de bus zijn, veel mensen waren te laat dus uiteindelijk zijn we om 15u vertrokken richting Paraguay. Op de terugweg in de bus eigelijk pas kennis gemaakt met de mensen van de andere academie (“Stylo’s”) die voor mij zitten in de bus, zij hebben ongeveer mijn leeftijd. Dus goed mijn Spaans kunnen oefenen, hoewel sommigen wel een woordje Engels konden.
Rond 21u gingen de lichten in de bus uit, dit keer met veel protest, maar uiteindelijk werd het toch stil.

Dinsdag, 30/09:
Rond half 8 gestopt voor het ontbijt. Nog tot 13u (Paraguayaanse tijd) in de bus gezeten. Deze keer wel vlot de grens over gegaan. Iedereen het volkslied aan het zingen (serieus! =)) en de vrouw die naast mij zat, heeft een gebed voorgelezen met elkaars handen vasthouden en daarna elkaar een hand geven en “la paz” wensen...allemaal omdat we een veilige reis gehad hebben.
Uiteindelijk niet veel van Buenos Aires gezien, enkel een indruk gekregen. Mijn mama vindt de mensen hier zo gehaast. Het is hier heel westers. Ik heb daar vanalles gezien: natuurlijk (!) blonde mensen, alternatieven, gothics, ... Nu pas valt het mij op dat dat echt uitzonderingen zijn in Paraguay...
In Argentinië is het Spaanse accent trouwens onverstaanbaar voor mij!! Ik had ergens een empanada met “jamon” gevraagd en ik krijg “pollo”, geen idee waarom die mij niet verstonden =D
Ik ben dus echt wel blij dat ik in Paraguay zit: hier zijn niet veel westerse invloeden (ik weet wel dat ik in de hoofdstad zat en dat dat niet in heel Argentinië zo is, maar zelfs in Asuncion vind ik het niet ‘westers’) en de mensen spreken een “mooi” Spaans. =)

week van "Dia de la juventud"

12 september.

Ik woon nog steeds in dezelfde stad en ga nog steeds naar dezelfde school, maar nu moet ik wel de bus nemen (zoon 5 minuutjes maar, ik heb het eens wandelend gedaan, maar dat koste me toch 30 minuten en veel zweet in de Paraguayaanse zon =)) Gelukkig heb ik vandaag ontdekt dat Jadiz, een klasgenote, in mijn buurt woont, dus nu neme we elke dag same de bus. Dat is hier trouwens ingewikkeld met al die verschillende lijnen...

Op school is het een beetje vervelend, heel de week lessen gehad en examens (dat is voor mij op een bankje zitten en toekijke, als ik geluk heb, is er net iemand die ik ken in de buurt waarmee ik een beetje kan 'babbele' - voor zover ik Spaans kan dan toch). De vakken op school trouwens zijn bijvoorbeeld: historia, filosofia, artes, investigacion social (vraagstukken), antropologia, sociologia, matematica, ciencias, economia, politica, quimica, education fisica (LO, maar je mag zelf kiezen of je daar aan deelneemt of niet, niet dus! =) iedereen zit gewoon te eten en te babbelen. Een paar spelen ondertussen met de leerkracht volleybal, basketbal of voetbal. Je moet wel de hele dag je sportkleren aandoen... raar), fisica, literatura, orientacion (een studieuur), ingles (de leerkracht spreekt zelf amper engels, ze leren hier nog maar net werkwoorden in de juiste vorm schrijven 'he play +s of +es', erg grappig als de leerkracht mij dan wil 'uitdagen' en vraagt of ik het juiste antwoord weet... hmmm) en guarani (de 2de officiele taal in Paraguay. Tot nu toe kan ik enkel zeggen 'Che rera hae'e Eline' (mijn naam is Eline) en 'Mba'e?' (wat?) - geen idee trouwens of ik het wel volledig juist heb geschreven. ik vind het echt heeeeel moeilijk!!! die woorden en klanken trekken op geen enkel woord dat ik ermee in verband zou kunnen brengen. Ook als ze mij een woord proberen te leren, ben ik het na 2 seconden weer vergeten. Gladys raakt ondertussen een beetje gefrustreerd dat ze elke dag opnieuw een woord moet uitleggen =))

In de namiddag ook naar school gegaan voor het begin van de competities naar aanlang van 'Dia de la Juventud' - begin van de lente. Heel de school is in twee kleuren verdeeld, Bordo en Blanco (overigens ook de kleuren van ons schooluniform). Ze zijn daar heel fanatiek in, al vanaf de eerste dag dat ik hier ben, vroegen ze me welke kleur ik ben... ik had totaal geen idee waar ze het over hadden!!! Ik ben Blanco - onder groespsdruk (trouwens alle AFS'ers dit jaar zijn Blanco en daar zijn ze heel trots op). Dat begin was een grote 'show'. De twee kleuren waren gescheiden, droegen spandoeken (jammer genoeg mijn eerste hakenkruis hier gezien…in het groot op een spandoek van Blanco. Toen ik vroeg waarom ze dat gebruikte, kon niemand mij daar een antwoord op geven.) en T-shirts van hun kleur, ballonnen, fluitjes, confetti, vuurstokken… en om ter luidst natuurlijk. De directie deed een paar speeches, elke groep had een paar acts voorbereid met dans en theater– waar ik werkelijk niets van gezien heb omdat ik niet op de tribune zat, maar tussen het volk stond. Daarna ook touwtrekken: leerkrachten, kapiteins, leerlingen,… van de twee kleuren tegen elkaar. De leerlingen van het laatste jaar spoorden de anderen aan en deelden instructies uit. Echt toffe sfeer... iedereen gaat heel erg op in die competitie, ze zijn daar erg serieus in: als blanco wint, dan heb je een mooie herinnering voor in Belgie, zeiden ze vaak... hmm.
Rond 20u naar huis gegaan, toen had ik het wel gezien.

Zaterdag, 13/09:
Niet veel gedaan. Mijn mama geholpen met koken.
’s Avonds met het hele gezin naar de Mc Donald’s geweest in Asuncion, omdat Hernan geslaagd is voor zijn Engels (Emilce en Osvaldo volgen ook Engelse lessen, dat is heel uitzonderlijk hier in Paraguay, maar mijn gastouders vinden dat heel belangrijk. Osvaldo wil ook graag Frans leren). Daarna een beetje rondgelopen in het shopping center, echt groot.

Zondag, 14/09:
‘k Was uitgenodigd door Paola, de zus van Gozde (het Turks meisje in Ypane) om bij hun te gaan middag eten. Daarna met hun naar de “cancha” gegaan (voetbalstadion in Ypane – lees: stoffig voetbalplein, met een grote stenen trapsgewijze tribune). De andere AFS’ers van Ypane waren daar ook. Veel verkopers die rondlopen met eten, dat is erg moeilijk te weerstaan! Voor Paraguayanen is zondag naar het voetbal komen kijken echt een gezinsuitstap. Tijdens het voetbal (het waren twee plaatselijke voetbalclubs) veel muziek en geroep, we hebben natuurlijk meegedaan.
Ze zijn hier echt bezeten van voetbal. Dinsdag was het een belangrijke match op tv Paraguay tegen Venezuela. Heel mijn gezin (inclusief Aurelia, de huishoudster, maar niet mijn papa – die is naar het binnenland voor zijn werk, hij doet iets met wateronderzoek) zat voor de televisie met voetbal t-shirts en petjes. Paraguay is gewonnen met 2-0. Steeds als er een goal gemaakt werd, hoorde je op de grote weg vrachtwagens toeteren en geweerschoten! Echt zot, na de wedstrijd zeker een half uur aan een stuk, omdat Paraguay gewonnen was.

Maandag, 15/09:
Heel de week geen les, maar competities tussen Blanco en Bordo. Vandaag volleybal (eerst de meisjes, dan de jongens, en dan een match meisjes (borde en blanco) tegen vrouwelijke leerkrachten), zaalvoetbal (weer eerst meisjes, dan jongens en dan jongens tegen mannelijke leerkrachten) en ping pong (Golf, de Thaise AFS student, speelde voor blanco en heeft gewonnen) Ze hebben ook aan mij gevraagd of ik in een competitie wou deelnemen, maar Gladys heeft me dat afgeraden, veel druk en boze blikken als je verliest =)
In de namiddag naar een horrorfilm gekeken met Emilce en Hernan. Hernan kon er eigelijk echt niet tegen, maar hij wou zich niet laten kennen. ’s Nachts heeft hij bij zijn mama geslapen =) en moest de papa in zijn bed slapen.


Dinsdag, 16/09:
“School” was vandaag in het plaatselijke voetbalstadion te doen. Competities voetbal en lopen. Ik vind dat supporteren wel tof, maar kan me daar toch niet zo fanatiek in inleven als mijn schoolgenoten. Ik heb hier wel een vriendengroepje waar ik me heel goed mee amuseer. Ze zijn heel geduldig met mijn Spaans (hoewel Gladys me wel uitlacht als ik voor de zoveelste keer “Que?” vraag... =))
In de namiddag naar Asuncion gegaan met Hernan en Victor (een werknemer van mijn ouders, die eigelijk ook een beetje klusjesman en chauffeur is. Mijn mama kan niet autorijden, dus als we ergens naartoe moeten en de papa is weg dan brengt Victor ons.)
Naast het huis maken ze poetsmiddelen of zoiets (ik snap het niet helemaal) en Victor levert dat bij de klanten. Hernan en ik waren meegegaan, omdat ik eigelijk in het AFS kantoor moest zijn voor een paar dingen in orde te brengen. Heel de middag dus rondgereden in de auto met laadbak (hoe noemt zo’n auto? Half Paraguay rijd daar mee rond...) en is een ander deel van Asuncion gezien (zoals de “haven”). Van zodra ik Victors Spaans versta, weet ik dat ik het Spaans onder de knie heb...die spreekt echt zo onduidelijk!!! =D

Woensdag, 17/09:
Competentie kennis, enkele leerlingen vooraan die vragen beantwoorden over hun schoolvakken.
Na school is Jana (het Duitse meisje dat ook in Ñemby woont) langsgekomen en zijn we samen naar de gym gegaan. De uitbater, Louis, begint me al te kennen, een fijne kerel!

Donderdag, 18/09:
Competitie dans, was echt de moeite. Traditonele en moderne dans. De jongens hebben hier echt geen gêne om mee te dansen... echt tof om te zien. Traditionele dans is hier heel mooi om te zien en moderne dans was een beetje videoclipachtig. Veel mensen van mijn klas hebben mee gedanst.
Het zanggedeelte was redelijk beschamend, zoveel leerlingen en toch geen zangtalent. De directeur heeft ook een lied gezongen en dat was wel de moeite.
In de namiddag verveeld... zoals wel vaker. Mijn broers en zus brengen hun middag vooral tv kijkend door en dat begint me een beetje op mijn zenuwen te werken eerlijk gezegd. Mijn klasgenoten zeggen dat dat wel redelijk normaal is. Ook gaan mijn vriendinnen nooit uit op zaterdagavond, slechts heel zelden omdat ze niet mogen van hun vader! Van beschermend gesproken!!!
Met Aurelia naar het winkeltje om de hoek gegaan... zo klein, maar ze verkopen zoooo veel, samengepropt.

Vrijdag, 19/09:
Competitie op school was touwtrekken tussen de twee kleuren van elke klas. (jammer genoeg mocht ik niet mee touwtrekken voor mijn klas).
Daarna teather. Ik verstond er niet veel van, maar het zag er wel grappig uit.
De leerkrachten deden ook acts, echt niet te geloven hoe weinig schaamtegevoel die mensen hebben =D!!!
Namiddag...verveeld. Het regent hier trouwens, en als het hier regent is het voor de hele dag non-stop.

Zaterdag, 20/09:
Afsluiting van de competities en bekendmaking van de winnaars op school. Ik had afgesproken dat ik eerst naar het huis van Gladys zou gaan (Gladys woont in een redelijk arm huis met haar moeder (waarmee ze een bed deelt), haar zus, schoonbroer en hun twee kleine kindjes. Dat is hier heel normaal... de meeste kinderen blijven lang thuis wonen) Dat is gewoon een beetje langer op mijn bus blijven zitten, maar ik had de foute bus genomen en dat had ik redelijk laat door! Het was aan het gieten en de onverharde straten in Paraguay (overgrote deel van de straten) veranderen dan in beken! Toen ik doorweekt was en bijna bij Gladys huis stuurde ze een SMS om te zeggen dat ze niet ging, omdat het regende. Emerson (vriend uit mijn klas) tegengekomen op straat, dus dan ben ik met hem naar school gegaan. Daar ging het uiteindelijk nog lang duren voor de bekendmaking van de winnaars. De meeste leerlingen waren aan het dansen op muziek in de sportzaal, maar ik was gefrustreerd en doorweekt, dus ben ik samen met Sara toch naar Gladys’ huis gegaan. Daar opgedroogd en gezellig zitten kletsen (moeders praten hier trouwens mee met hun dochters over “leuke jongens”, heel vreemd =D) tot Violetta belde dat Blanco gewonnen had. Wij vlug terug naar school en meegevierd met de rest.
In de namiddag weer niet veel gedaan en ’s avonds met Hernan en Emilce opnieuw naar horrorfilms gekeken tot in de nacht in Osvaldo’s bed (hij heeft een klein tv’tje op zijn kamer en hij was op weekend met de kerk, voorbereiding op zijn vormsel) Hernan heeft daarna de nacht weer bij zijn ouders doorgebracht =D

Zondag, 21/09:
Dia de la Juventud of begin van de lente... is hier een familiedag. ’s Morgens ontbijt gaan halen in een bakkerij-achtige zaak (milanesa hamburger en appelsap, ik had maar het zelfde genomen als Emilce =)), dat opgegeten in de auto op weg naar de oma die in Guarambare woont, een dorpje in de buurt. Bij de oma (waar ook een tante woont) waren ook de twee dochters van die tante met elk hun kindje (eentje van 1 jaar en eentje van 6 jaar, allebei super schattig!!) en van de jongste dochter was ook de man mee. Ik heb meegeholpen met het middageten, gnocchis leren maken en rollen op een houten plankje met mijn “nichten”. Mijn mama bereidde de groenten, mijn papa het vlees op een geimproviseerde BBQ en de tante maakten de saus. Was echt gezellig. (De oma woont in een armoedig huisje met een winkeltje en de keuken is eigelijk gewoon buiten op een vuurtje.) Samen gegeten. Mijn papa wou perse dat ik het Paraguayaanse bier (Brahma) proefde, hij en de echtgenoot van de nicht bleven maar bijschenken, maar dat bier stelt echt niets voor. =) Als dessert ijsje van de ijsboer (lees: man met een duwkarretje en bel die zo’n 30 keer per dag langskomt) Daarna naar andere familie (dat woord is hier heel ruim: tante, nonkel, neven en nichten, maar ook de echtgenote van de neef van mijn mama ontmoet en de tante van mijn mama) gegaan. De papa heeft Emilce en mij terug naar de oma gebracht, waar we heel lang hebben gekaard met de 2 nichten.
Tegen de avond teruggereden naar Ñemby waar we Osvaldo moesten ophalen van zijn kamp. Zo’n uur in de auto zitten wachten (ondertussen wel een hamburger gaan halen op het Plaza).

Maandag, 22/09:
Op school terug gewoon lessen, dus redelijk saai. Het enige wat ze doen tijdens de les is overschrijven, van een boek of van elkaar. En de leerkracht kijkt ondertussen hun schriften na. Ik trek gewoon op met mijn vriendengroepje: Gladys en Rossana (waar ik naast zit in de klas), Sara, Natalia en Emerson. Ik amuseer me met hen, ze zijn op momenten echt onnozel =D Tijdens de speeltijden zoek ik vaak Jana en Golf op of praat ik met andere mensen uit mijn klas en school.
In de namiddag met Emilce gaan winkelen. Met de bus naar een grote winkel gegaan, maar de kleren waren helemaal niet mijn smaak. Daarna naar een tweede grote winkel gegaan (dat is langs de grote toegangsweg tot Asuncion), een supermarkt, met ook kleren en schoenen.

Dinsdag, 23/09:
Na school samen met Rossana en Gladys naar Gladys’huis gaan eten. (Ze woont dicht bij school). Daarna samen de bus genomen naar Asuncion, een uur op de bus gezeten en daarna nog een flink stuk gewandeld naar de nationale universiteit, de faculteit rechten. Daar moesten ze informatie vragen (ze willen volgend jaar allebei rechten gaan studeren. Als je dat aan een nationale universiteit doet, moet je heel de zomervakantie lessen volgen om op het einde examen te doen, enkel de besten worden toegelaten. Als je niet slaagt, kan je naar een private universiteit, die zijn goedkoper, maar als je op een nationale universiteit hebt gestudeerd heb je meer kans op de beste jobs. Heel raar, maar voor de middelbare scholen is het omgekeerd: de nationale scholen (waar ik zit) zijn gratis en de prive scholen zijn duur) We waren in ons schooluniform gegaan (onze vormeloze trainingsbroek) omdat we dan maar halve prijs betalen op de bus (ja ja, zo’n 20 eurocent verschil). In die universiteit keken ze natuurlijk wel naar ons in de broeken, Gladys was echt beschaamd, we hebben nogal gelachen! Een beetje rondgelopen, het was echt groot en indrukwekkend! Veel studenten die op de trappen terere zaten te drinken en te praten, een gemoedelijke sfeer. Teruggewandeld, onderweg even een grote kerk binnengegaan op aandringen van Rossana. Binnen heeft Rossana gebeden, de jeugd is hier best gelovig. (Emerson had me vorige zondag uitgenodigd om mee te gaan naar een pelgrimstocht met als afsluiter een misviering...maar ik moest mee naar de familie, jammer toch =D)
Terug een uur op de bus. Gebabbeld, geroddeld over de andere mensen op de bus en de verkopers die af en toe de bus op stappen met hun eten proberen te weerstaan. (Op school lachen mijn klasgenoten een beetje met Gladys en mij omdat we elke speeltijd wel even iets gaan halen in de kantine... het is gewoon allemaal zo lekker =))

weer eens wat nieuws

Het is al weer een tijdje geleden dat ik nog iets op mijn blog geschreven heb.
Ik heb dan ook een "bewogen" tijd (wat een stom woord, maar ik weet niet hoe ik het anders moet uitdrukken =)) achter de rug...
De problemen met mijn zusje Meuri waren uiteindelijk toch niet verdwenen, niet alleen ons karakter verschilde heel erg, maar - zoals ik eerder al gezegd heb - was ze ook wel een beetje jaloers: als ik weg ging met mensen van mijn klas dan wou ze mee gaan, als er vrienden naar ons huis dag kwamen zeggen dan zei ze daarna altijd dat dat geen toffe mensen waren,... Maar ik dacht dat die problemen wel over zouden gaan. Het werd erger toen ik merkte dat er af en toe geld verdween uit mijn portefeuille. Ik heb hier ook een week zonder geld gezeten omdat mijn bankkaart geblokkeerd was: 3 keer foute code gebruikt... Ik wou niemand hier de schuld van geven, maar ik heb er op aanraden van mijn leerkracht Spaans toch met Wilfrida (mijn AFS verantwoordelijke in Ñemby) over gepraat. Ze wou me meteen van gezin veranderen, maar dat wou ik niet. Ik was hier nu eindelijk aangepast en ik vond mijn gezin echt heel vriendelijk (buiten mijn zus dan wel). Op aanraden verstopte ik geld dat ik had afgehaald in een kous in mijn kast... maar woensdag (3 september) ontdekte ik dat dat geld verdwenen was . Het ging niet om het geld (het was zoon 50 euro) , maar ik kan mijn zusje gewoon niet meer vertrouwen. Ik heb Wilfrida onmiddelijk weer gebeld en gevraagd wat ik moest doen met deze situatie en ze zei dat ze me nu echt wel ging veranderen van gezin.
Dus ik ben veranderd (vrijdag 5 september) ... en wat een verbetering!!!!!!!!!! Ik woon nu in een huis, nog steeds in Ñemby (echt, ik besefte pas in wat voor "huis" ik een maand geleefd heb, toen ik in dit nieuwe huis aankwam. Niet dat dat echt zo belangrijk is, want ik wist op voorhand dat Paraguay een arm land is, maar toch...) De ouders (Edduwich en Lily) zijn heel vriendelijke mensen. Ik heb een broer van 16 (Osvaldo) en van 12 (Hernan) (deze is ontzettend lief en heel grappig (hij knuffelt veel, hij deelt mijn angst voor koeien en houdt evenveel van eten als ik =)) en een zus van 15 (Emilce) die (zoals ze zelf zei) helemaal anders is dan Meuri (en het is waar, ze is veel rustiger, beetje zoals mij)!!! Ik deel een kamer met Emilce, maar als ik wil krijg ik een eigen kamer (die kamer wordt nu gebruikt als opslagruimte). Ik wist eigelijk niet wat ik miste in mijn ander gezin tot ik hier kwam, ik bedoel: hier maken ze grapjes in plaats van ruzie en hebben de ouders tijd voor mij en zitten mijn broers en zussen niet constant bij mij (laten ze me wat tijd voor mezelf) =D Ok, er zullen ook wel nadelen/slechte kantjes aan dit gezin zijn, maar ik voel me hier heel goed!!! (Ze hadden vorig jaar een student uit IJsland, dus ze kennen het AFS gebeuren)
Ondertussen ga ik nog steeds naar school (dezelfde school)... dit is al iets saaier, de nieuwigheid van mijn persoon is er af, dus nu krijg ik niet constant meer aandacht (stel je voor!!!) =D. Maar ik heb wel een paar mensen in de klas waar ik goed mee opschiet en buiten de klas praat ik ook veel met Jana en Golf (de andere AFS studenten)
De Spaanse lessen zijn gedaan, wat echt wel jammer is, want de laatste keren dronken we gewoon terere en aten we (veel!) koekjes en ijs =D. Nu moet ik mijn Spaans dus op mezelf verbeteren... Sommige mensen zijn hier echt verbaasd als ik zeg dat ik hier nog maar een maand ben en nog geen Spaans had geleerd op voorhand. Dat is natuurlijk een fantastisch compliment, maar ik kan echt nog gefrustreerd raken als iemand mij iets probeerd uit te leggen en ik er geen bal van versta, of als er dingen om mij heen gebeuren (dan vooral in de klas) en ik geen flauw idee heb wat er van mij wordt verwacht... Tsja, ik ben een beetje ongeduldig... ik wou dat ik nu al vlot Spaans kon spreken!
Nu de Spaanse lessen voorbij zijn, heb ik dus elke dag de hele namiddag vrij. Mijn broers en zus brengen die meestal al tv kijkend door (als ik zo door ga, kijk ik meer tv dan in Belgie, en dat wil toch wel wat zeggen... =)) Dus ik probeer andere dingen te zoeken om mij bezig te houden, zoals een bezoekje brengen aan Ypane of afspreken met mensen van mijn klas.
Ik ben dinsdag ook meegeweest naar de gym (ja ja!) met mijn broers. Mijn oudste broer gaat elke dag en de andere... wel ja, laten we zeggen dat hij dringend moet vermageren. Dus ik heb met hem afgesproken dat we regelmatig eens gaan. Voor mij is het echt nodig en ik vind het nog plezant ook. (Kost echt niets, nog geen euro per uur) De man van de gym geeft me oefeningen en vraagt me uit ondertussen uit over Belgie.
Ziezo, ik ga het hierbij laten ook al wil ik nog zo veel vertellen!!!!!
Binnenkort hebben we terug internet thuis dus dan zal ik zeker eens foto·s op internet zetten!!
Elina (want zo noemen ze me hier... de meesten kunnen de doffe e niet uitspreken dus kon ik kiezen tussen Elina of Elino... ik heb maar voor de vrouwelijke vorm gekozen! Mijn familie heeft me al de bijnaam Eli gegeven (iedereen heeft hier een bijnaam))

Ik begin me langzaamaan aan te passen aan het leven hier in Paraguay, hoewel ik nog dagelijks dingen opmerk die ik toch vreemd of anders vind. Maar dat maakt het net leuk natuurlijk.

Om jullie een beeld te geven van mijn school: de schooluren zijn van 7u 's morgens tot 12u. (ik volg de "curso mañana", je kunt ook naar school gaan van 13u tot 18u "tarde" of 's avonds van 18u tot 21u "noche") Een schooldag begint altijd hetzelfde, alle leerlingen staan per jaar opgesteld in rijen, vooraan op een verhoog staat de directeur die mededelingen doet en zegt wie die dag jarig is (hier versta ik trouwens nooit iets van). Dan moeten we applaudiseren voor de schoolvlag en de paraguayaanse vlag die leerlingen aanvoeren met vaandels (applaudiseren wordt overigens niet cool bevonden door mijn klasgenoten, dus jah... dan doe ik dat ook maar niet =)). Dan wordt het volkslied gezongen (ofwel in het Spaans ofwel in Guarani. Ik begin al een paar woorden te kennen) en soms wordt daarna nog een gebed voorgedragen of iets (en ik heb nooit goed door wat, volgens mij gewoon een tekstje) voorgelezen door een leerling. Er is ook al is een kerklied gezongen en ook al eens 2 leerlingen die een traditonele dans deden (heel verscheiden dus). Dit duurt redelijk lang.
Daarna gaan we naar de klas (ik zit trouwens in het laatste jaar, dat is hier het 3de). In mijn klas zitten we met (hou je vast...) 59 leerlingen! Maar het lijken er niet zo veel, het is niet dat we opgepropt zitten. De tafels zijn hier zo van die stoeltjes met een schrijfblad aan vast en deze stoelen staan zeker niet netjes in rijen. (het gebeurd vaak dat iemand tijdens de les zijn stoel pakt en eens van plaats veranderd) Lessen zijn hier leerkrachten die hun leerstof dicteren of op het bord schrijven... de leerlingen schrijven dit over, meestal achteraf van elkaar. Ze maken echt wel werk van hun schriftjes (veel kleurtjes en mooi schrijven, ik denk dat ze ook punten krijgen op hun schrift.) Ik heb trouwens nog altijd geen idee hoelang lessen duren en wanneer we speeltijd hebben. (ik weet dat we 8 lesuren hebben, maar deze duren niet lang en 2 speeltijden) Het rare is echter dat het geen probleem is als je de klas uit loopt om iets te gaan kopen in de kantine (Daar verkopen ze vanalles: snoep, fruit, hamburgers, empanades, drinken...) De meeste leerlingen ontbijten niet thuis en kopen iets in de kantine en eten dat op in de klas. Ik ben vaak in de war omdat de leerkracht ook soms geen les geeft en iedereen gewoon met elkaar zit te praten, naar muziek aant luisteren is, aant bellen is (met je gsm sms'en tijdens de les is de favoriete bezigheid. Soms sms'en mensen die ik ken van school mij tijdens de les, terwijl ik ze kan zien tijdens de speeltijd!). Als de leerkracht het laatste uur niet komt opdagen, mag je gewoon naar huis... en dat is al heel vaak gebeurd!
Deze week hebben mijn klasgenoten examen (ze mochten zelf hun examenrooster opstellen), dat is een blad met een paar vragen (zoals bij ons toetsen). Ze zijn hier ook heel goed in afkijken... ze praten met elkaar, ze hebben hun papieren onder hun examenblad,... De leerkracht ziet dat wel, maar zegt er niets van.
Dit is dus de reden waarom ik het niet erg vind om mijn laatste jaar nog eens over te doen =D

het geld (de guaranie): het leven is hier echt goedkoop. (1 euro is 6000 Gs. Ik laat jullie zelf uitrekenen hoeveel het allemaal is =))Een empanade kost hier 1500 Gs., een ijsje in een pot waar ze zo'n 5 bollen inproppen kost 7000 Gs. De bus kost altijd 2300 Gs. Ik heb een gsm gekocht voor 220 000 Gs en een bericht versturen kost zo'n 150 Gs. Maar andere elektronische toestellen is wel gelijk van prijs als bij ons.

de mode is nogal moeilijk om te vergelijken... sommige mensen lopen hier gekleed zoals bij ons en sommigen dragen echt kleren die je bij ons niet meer ziet. Dus 't zijn hier 2 werelden.
Een pyama dragen ze hier wel niet, ze gaan slapen met de kleren die ze aanhebben, en als ze opstaan dan doen ze soms nieuwe kleren aan nadat ze zich gewassen hebben en soms beginnen ze gewoon hun dag in dezelfde kleren. Maar ze wassen hun kleren wel veel. Ik heb ook al kleren laten wassen van mij (nogal logisch, ik ben hier al een maand) en ze zijn een beetje verstijfd en gekrompen (ofwel ben ik al verdikt, en dat is wel een grote mogelijkheid).
Zakdoeken gebruiken ze trouwens ook niet (je neus snuiten in het openbaar is hier not done), ze pakken gewoon een kledingstuk dat ze toch gaan wassen en snuiten er hun neus in (En ja, de eerste keer dat ik dat zag was ik verbaasd =D)
Iedereen- manne, vrouwen en kinderen - dragen hier teenslippers! Daar kan ik me volledig aan aanpassen =) (ofwel sportschoenen, ballerina's of sandalen zie je hier heel zelden)

het klimaat is hier erg wisselend. Het is hier nu winter. De ene dag is het hier koud en draag ik lange broek, pull en sjaal (Ik moet toegeven: het is hier koud vanaf het moment dat de temperatuur onder de 20 graden is). En de andere dag is het hier super warm (vandaag bijvoorbeeld 37 graden, terwijl ze voor morgen 24 graden voorspellen!), draag ik hier shorts en topjes. De Paraguayanen dragen nu nog lange broeken en T-shirts want voor hun is dit niet warm. In de zomer kan het 45 graden en warmer worden. Ik kan jullie nu al zeggen dat ik dat niet overleef, of misschien enkel als ik om het uur een douche kan nemen en op mijn bed kan liggen met de ventilator aan! (Elke kamer (van huis tot school en winkel) is hier voorzien van ventilators. Jammer genoeg zegt Anibal - leerkracht Spaans - dat in de zomer vaak de electriciteit uitvalt voor een paar uur, omdat iedereen dan zoveel electriciteit verbruikt voor al de ventilators!!!). Mijn papa lacht met mij als ik zeg dat ik het warm heb, en wijst mij der dan op dat het hier in de zomer nog 10x erger is =) Ik kijk er al naar uit...

Het verkeer is hier eigelijk zoals je hoort in cliches over landen in Zuid-Amerika. Als er 2 rijvakken zijn, kan het gebeuren dat er 3 auto's naast elkaar rijden. De bussen wijken voor niemand, de auto's ook niet... en de brommers eigelijk ook niet (kun je je het al een beetje voorstellen =)). De oranje verkeerslichten worden meestal genegeerd. Bij de belangrijke verkeerslichten zijn er bijna altijd mensen die dingen verkopen (fruit, kranten, snoep..) of je voorruit wassen. Mijn mama houdt vaak haar hand al klaar bij haar toeter (een aangeboren reflex denk ik), maar er wordt alleen getoeterd als het echt nodig is (dus toch nog redelijk vaak, want soms halen ze hier wel toeren uit).
De bussen zijn leuk, je drukt op de bel en ze stoppen ter plekke. Zo kan ik altijd recht aan mijn deur afstappen. Het is niet waar dat de bus amper stopt en dat je er uit moet springen terwijl hij nog aan het rijden is, dat heb ik nog maar 1 keer voor gehad en ik heb al vaak de bus genomen. Ook om op te stappen kan je je hand uitsteken als je de bus ziet naderen en de bus stopt, zelfs al stopt hij 20 meter daarvoor om iemand anders op te laten stappen. Je zou denken dat de bus nemen dan lang duurt, omdat iedereen de bus laat stoppen waar hij wil, maar er zijn denk ik toch een aantal vaste plaatsen en je stapt natuurlijk mee uit als iemand de bus laat stoppen vlakbij de plaats waar je er uit wil.
Sommige klasgenoten vinden het heel raar dat ik alleen de bus mag nemen van mijn ouders, ze vinden dat gevaarlijk en zouden dat zelf niet snel doen, maar ik heb me eerlijk gezegd nog nooit onveilig gevoeld op de bus. (Ok, ik luister wel naar de waarschuwingen dat je niet je gsm of mp3 mag bovenhalen op de bus.)

een paar foto's

Deze blog is niet de beste (lees: snelste en gemakkelijkste manier voor mij) om mijn foto's aan jullie te tonen, dus zal ik een andere manier proberen te vinden. Bij deze toch al enkele foto's om jullie een beeld te geven. =)
mijn huis: links de hamburgueseria (lees: keuken en "woonkamer"), in het midden het terras (waar 's avonds en in het weekend tafels en stoelen staan) en rechts (met de blauwe deur) het eigenlijke huis met de badkamer en slaapkamers (lees: de ruimte waar mijn ouders en broer samen slapen en de aparte slaapkamer voor Meuri en ik)

De toonbank om het zo te zeggen waar het eten (empanadas, kip, hamburgers, sopa paraguaya, vlees) verkocht wordt.



Meuri en ik
Mijn gastouders (Eli en Catsjo) en mijn broertje Rodrigo

deze week

Buiten de problemen met mijn zus gaat het heel goed met mij!!
Mijn ouders laten me echt wel vrij (ik mag al alleen naar het centrum van Ñemby, naar het internetcafe, met de bus naar Ypane voor Spaanse les (bussen hebben hier geen haltes, heel vreemd, te belt en de bus stopt)...) en dat dossier dat ze hadden ingevuld klopt niet echt... ik moet bijna niets doen in het huishouden (buiten mijn kamer proper houden en mijn was strijken, ze hebben een wasmachine dus dat moet ik niet zelf doen) en ik mag tot half 3 uitgaan.
Vorige week zaterdag (16 augustus) voor het eerst uitgegaan in Paraguay in de disco van Ypane samen met de andere AFS·ers (Ynske, Gozde, Nico en Frauke) en hun oudere broers en zussen. Amai!!! De muziek in de disco: voornamelijk reggaeton, salsa en ook wel electro. Het dansen is erg lichamelijk en erg anders dan hier!! Wij hebben super veel gelachen!
Zondag was het "dia del niño" en ben ik even op het Plaza chocomelk en koekjes gaan eten (blijkbaar een gewoonte).
Maandag ben ik mij gaan inschrijven op school en mijn uniform gaan kopen (een lelijke blauwe en witte rok en bloes en lelijke schoenen =D, van het school zelf een trainingspak, dat ze op maat hebben moeten laten aanpassen voor mij: ofwel was het lang genoeg, maar veel te breed, ofwel was het smal genoeg, maar te kort. Gelukkig is de man van het secretariaat op school heel vriendelijk en een beetje verwijfd en was hij het helemaal met eens met mijn vraag naar toch een beetje passende kledij =D)
Dinsdag zijn er 2 nieuwe honden bijgekomen thuis... hele kleine schattige hondjes, maar jammer genoeg betekent dat nog meer lawaai ·s nachts (nu is er naast de tv, de muziek van de hamburgueseria, het gesnurk van mijn zusje en het geblaf van de grote hond Oso ook het gejank van de kleine hondjes). Ik slaap heel slecht hier, ik hoop dat ik er snel aan wen.
Op woensdag ben ik de eerste keer naar school gegaan (ik ga ·s morgens, dat betekent om 6u opstaan! Ik heb me wel al aangepast aan het Paraguayaanse wasritme en was me nu ·s avonds)
School is echt fijn! Ik zit in het laatste jaar dus mijn klasgenoten zijn even oud. Ze zijn heel nieuwsgierig en erg vriendelijk!! Ik moest me voor heel de school voorstellen tijdens de ochtendceremonie (gebed en volkslied zingen), best wel zenuwachtig. Mensen die mijn naam niet kennen, noemen me "belga", dus dat hoor ik nu wel af en toe als ik door Ñemby stap. (Voor de rest voel ik me hier wel anders, mensen die toeteren of je echt aanstaren, of (lees met een vettige ondertoon =)) Hola chica zeggen)
In mijn school zit ook een Thaise AFS student Golf, maar hij is hier al langer.
Donderdag ben ik na school meegegaan met mijn klasgenoten naar het Plaza om terere te drinken en daarna ben ik bij een meisje uit mijn klas gaan eten (Gladys en Rossana ontfermen zich een beetje over mij =))
·s Avonds was het voetbal op tv dus komen er altijd veel klanten naar de hamburgueseria om er naar te kijken en er waren een paar klasgenoten voor mij afgekomen.
Donderdagavond was er ook een concert in Asuncion ter ere van de 45ste verjaardag van AFS Paraguay maar dat concert was redelijk saai. Ik heb wel Sarah en Meliena (2 andere Belgische meisjes) teruggezien.
Vrijdag was het "dia de la folklora". Op school geen les, een parade van mijn school door de straten! Verkleed in traditionele kledij... super tof om te zien. (ik heb veel foto·s getrokken, ik zal binnekort eens uitzoeken hoe ik ze op mijn blog zet)
·s Avonds had Ñeca (de AFS verantwoordelijke van Ypane) ons uitgenodigd om mee te gaan naar een folklorefestival... wij dachten dat dat neig ging worden, maar het was echt een bedoening voor oude mensen =D
Vandaag in de voormiddag i.p.v. Spaanse les met de AFS·ers en Annibal (de leerkracht) Asuncion gaan bezoeken. Daar is niet zoveel te zien, maar tis een mooie stad (minder vuil dan Ñemby althans)
Mijn Spaans verbetert wel, Golf is verbaasd dat ik me toch al redelijk kan uitdrukken in het Spaans terwijl ik hier nog geen maand ben en ook Gladys vroeg verbaasd of ik een sms zelf had gestuurd =) Ik vind het wel echt moeilijk, want ik kan veel minder zeggen dan ik wil, maar dat komt wel...
Dat was kort mijn week
tot de volgende

over mijn gastgezin

Mijn gastmoeder Elizabeth (Eli voor de vrienden) is een heel lieve vrouw! Ze stelt mij aan iedereen voor als haar nieuwe dochter. Ze kookt heel lekker, ik heb al bijna alle typische Paraguayaanse gerechten gegeten: sopa paraguaya (overigens vast, niet vloeibaar), empanades, bori bori (maisbolletjes in soep), milanesa (gepaneerd vlees), tortilla·s, fideo (=pasta), arroz (=rijst)...
Mijn gastvader heeft Casimiro (Catsjo) en is erg uitbundig (hij lacht bijna constant) en is erg geliefd bij zijn klanten. Ik denk dat hij geen typische Paraguayaanse man is, hij drinkt niet (enkel veeel terere), rookt niet, en helpt veel in het huishouden (hij kookt, dweilt, doet inkopen...)
Mijn gastbroertje Rodrigo is elf jaar en verlegen, hij houdt van gezelschapsspelletjes, slapen (in Paraguay kun je ·s morgens van 7-12u naar school gaan, van 13-18u of ·s avonds. Rodrigo gaat in de namiddag omdat hij elke dag lang uitslaapt) en tv kijken (cartoon network, ja ja).
Dan mijn zusje Meuri... ze wordt 14 jaar. Ze heeft een (geheim) vriendje van 21. Mijn ouders weten dit wel en er is veel ruzie over. Bijna altijd als Meuri thuiskomt slaat de sfeer om en wordt er ruzie gemaakt. (Leuk is anders) Vorige week was er een familiedrama aan de gang, Meuri vertelde aan haar oma dat ze thuis niet goed behandeld wordt en dat Rodrigo beter behandeld wordt (Meuri is de dochter van Eli uit een vorig huwelijk en Rodrigo is de zoon van Eli en Catsjo) en de oma had dan een heel spel in gang gezet. Uiteindelijk was er beslist dat Meuri bij haar vader ging wonen, maar Eli was daar natuurlijk niet goed van en uiteindelijk woont ze nu terug hier.
Ik schiet helemaal niet goed op met Meuri: ze roddelt veel over mij (en niet in de positieve zin), ze is heel jaloers als ik mag uitgaan of als ik met andere mensen wegga of praat, ze vindt dat ik niet genoeg met haar praat en niet vrolijk genoeg doe... (blablabla) Ik heb al met Wilfrieda, mijn plaatselijke AFS verantwoordelijke geplaatst en als het niet beter gaat dan moet ik van gastgezin veranderen, wat ik echt niet wil, want ik begin me hier eindelijk aan te passen en ik kom heel goed overeen met de ouders en Rodrigo...
Geen goed nieuws dus

eerste indrukken

Ik heb mijn mails gelezen, dus ik ga proberen een beetje op jullie vragen te antwoorden =)
De Spaanse lessen zijn begonnen, de leerkracht Anibal spreekt maar een klein beetje Engels, dus is het eigenlijk ook een beetje les in gebarentaal. Ik heb les samen met alle AFS'ers in de buurt: Jana, een Duitse die in dezelfde stad als mij zit (Ñemby); Nico, een Duitser in Ypane; Leo, een Franse die vrijwilligerswerk doet in Ypane; Frauke, een Duitse in Ypane; Ynske, een Belgische in Ypane en Gozde, een Turkse in Ypane.
Ik weet nog niet wanneer ik naar school ga, de AFS'ers in Ypane gaan al naar school, Jana weet dat ze maandag begint, maar ik heb geen enkel idee (hoewel ik weet dat ik naar dezelfde school als Jana ga). Typisch Paraguay!
Het is hier nu winter, dat betekent tussen de 20 en 30 graden! Ik heb het hier dus al warm gehad! s'Avonds kan het hier wel koud zijn, vooral omdat mijn slaapkamer geen glas in de ramen heeft.
Het is hier mooie natuur (een beetje dor), jammer dat de Paraguayanen hun afval op straat gooien! Mijn 'ik-probeer-milieubewust-te-zijn' is dus bij voorbaat verloren in Paraguay.
Het eten is hier ook erg lekker. 's Morgens chocomelk en brood, 's middags een uitgebreide maaltijd (mijn gastmoeder kan erg lekker koken) en 's avonds iets uit het restaurantje (empanades of een goeie hamburger). Dus verwacht maar een dikkere-ik volgend jaar!

eerste dagen in Paraguay

Ik ben nu een paar dagen hier.
Bij aankomst schrok ik nogal, mijn gastfamilie is veel armer dan ik me had voorgesteld! Hun huis bestaat uit een plaats waar een bed staat van de ouders, gescheiden door kasten staat een bed van de broer. Er is een kleine badkamer (douche met koud water =)), en ik deel een kleine kamer met mijn zus (de enige aparte kamer). Ze hebben een restaurantje/snackbar (bestaande uit een open overdekt terras) naast de deur en daar is eigenlijk hun keuken en woonkamer. Mijn gastfamilie is ontzettend lief! In het begin had ik het moeilijk, ik was gefrustreerd omdat we elkaar niet goed verstaan (ze spreken geen Engels, dus behelp ik me met gebarentaal en woordenboek =)) en ze hebben me echt goed opgevangen. (mijn gastmoeder verstaat wel niet goed waarom ik een jaar in Paraguay wil blijven, terwijl het in België zo rijk is!)
Morgen beginne de Spaanse lessen, gelukkig maar, want ik ga nog niet naar school en ik mag niet helpen in het huishouden van mijn gastmama =), dus verveel ik me een beetje.

Vertrek

Mijn valies is (eindelijk) gepakt (wat echt al een hele onderneming was) en gisteren heb ik afscheid genomen van familie en vrienden, dus nu rest alleen nog het vertrek!
Ik ga proberen af en toe een bericht te schrijven op deze blog, maar ik weet al dat mijn gastfamilie geen internet heeft thuis, dus zal ik op zoek moeten gaan naar internetcafés.
Laat zeker ook eens een reactie achter, zodat ik ook een beet,je op de hoogte blijf van wat er hier allemaal gebeurt. Je mag ook mailen natuurlijk.
Ziezo, tot later dan maar =)

Het is bijna zo ver!!

Ik vertrek 31 juli voor 11 maanden naar Paraguay met het AFS-schoolprogramma.
Ik heb ondertussen mijn vluchtschema gekregen:
van Brussel (vertrek 31 juli om 19u25) naar Madrid
van Madrid naar Sao Paulo (Brazilië)
en vervolgens van Sao Paulo naar Asuncion (aankomst 1 augustus om 09u40 plaatselijke tijd)
Maar belangrijker, ik heb ook het dossier van mijn gastgezin gekregen! Ik ga bij de familie Benitez (Casimiro en Elizabeth) in Nemby (randstad van Asuncion) verblijven. Ik heb een jongere broer Rodrigo (12 jaar) en een jongere zus Meuri (14 jaar). Eindelijk niet meer de jongste thuis =)
Met de ontcijfering van de gezinsomschrijving ben ik nog bezig, mijn Spaans is nog niet echt fantastisch.